Owrzodzenia rogówki u małych zwierząt – klasyfikacja, diagnostyka i leczenie
Diagnostyka
Dokładna diagnostyka owrzodzeń rogówki jest kluczowa w celu wdrożenia odpowiedniej terapii. Proces diagnostyczny rozpoczyna się od badania klinicznego, podczas którego lekarz weterynarii ocenia objawy takie jak: nadmierne łzawienie, częste mruganie, światłowstręt, zaczerwienienie spojówki oraz obecność wydzieliny ropnej lub śluzowej. Wizualna ocena zmian na powierzchni rogówki – m.in. obecność mętności, ubytków lub nieregularności – dostarcza cennych informacji o charakterze uszkodzenia.
Do potwierdzenia obecności owrzodzenia stosuje się test fluoresceinowy, polegający na aplikacji barwnika, który wiąże się z odsłoniętym zrębem rogówki, ujawniając dokładny zasięg ubytku. W przypadkach przewlekłych lub powikłanych, gdy podejrzewa się infekcję, wykonuje się badania cytologiczne oraz posiew mikrobiologiczny, co umożliwia identyfikację drobnoustrojów i precyzyjny dobór antybiotykoterapii. Dodatkowo pomiar produkcji łez (test Schirmera) pozwala ocenić funkcjonowanie gruczołów łzowych, a tonometria – pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego – jest istotna w wykluczeniu wtórnych powikłań, takich jak jaskra.
Leczenie
Leczenie owrzodzeń rogówki stanowi proces wieloetapowy, który musi być dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta, rodzaju i głębokości uszkodzenia oraz obecności zakażenia. Podejście terapeutyczne dzieli się na metody farmakologiczne, chirurgiczne oraz leczenie wspomagające.
Leczenie farmakologiczne
Podstawą terapii farmakologicznej jest stosowanie antybiotyków miejscowych, które dobiera się w zależności od rodzaju drobnoustroju. W przypadku zakażeń bakteryjnych często stosuje się tobramycynę lub gentamycynę (skuteczne przeciwko bakteriom Gram-ujemnym) oraz preparaty zawierające neomycynę, polimyksynę B i [...]
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
