Ocena ultrasonograficzna układu moczowego u drobnych ssaków – wstęp

W diagnostyce chorób układu moczowego rutynowo wykorzystywane są różne badania dodatkowe, do najczęściej wykonywanych możemy zaliczyć badanie moczu, krwi oraz badania obrazowe (USG i RTG). Badanie ultrasonograficzne można uznać za jedno z dostarczających najwięcej informacji na temat stanu układu moczowego, dzięki czemu stało się ono podstawową procedurą diagnostyczną.

Do największych zalet USG należy zaliczyć nieinwazyjność tej metody oraz możliwość wykonania badania bez znieczulenia ogólnego u większości gatunków. Ponadto umożliwia ono dokładną ocenę struktury nerek czy zawartości pęcherza moczowego wraz z opisem jego ściany, a także prześledzenie przebiegu moczowodów w sytuacjach ich patologicznego poszerzenia, stąd wskazaniem do badania ultrasonograficznego są wszystkie zmiany narządów układu moczowego podejrzewane na podstawie wywiadu i badania klinicznego. Jednakże ze względu na niedostępność do badania dalszego odcinka cewki moczowej, podobnie jak ma to miejsce u psów i kotów, badanie rentgenowskie powinno być badaniem z wyboru przy podejrzeniu obecności kamienia w tym odcinku układu moczowego (9).

Diagnostyka ultrasonograficzna jest dynamiczną metodą obrazowania umożliwiająca obejrzenie echostruktury narządów w różnych projekcjach, dając dzięki temu szersze możliwości w porównaniu do przeglądowych zdjęć rentgenowskich, które umożliwiają prawie wyłącznie stwierdzenie zmiany położenia, wielkości i kształtu badanego narządu.

Anatomia topograficzna

Nerki są parzystym narządem położonym pozaotrzewnowo po dwóch stronach aorty w okolicy lędźwiowej kręgosłupa. Okryte są u wielu gatunków, przede wszystkim u królików, kawii domowych i szczurów, grubą warstwą tkanki tłuszczowej. U większości drobnych ssaków lewa nerka znajduje się bardziej doogonowo od prawej, rz...