Obraz prawidłowy oraz najczęściej występujące stany patologiczne ślinianek psa w badaniu USG
W medycynie badanie ultrasonograficzne szyi wykonywane jest powszechnie w celu morfologicznej oceny tarczycy, przytarczyc, węzłów chłonnych, naczyń krwionośnych, ślinianek, a także guzów, których nie można powiązać w badaniu klinicznym z żadną strukturą anatomiczną (22). Również w weterynarii badanie USG stanowi jedną z podstawowych metod służących postawieniu prawidłowego rozpoznania u zwierząt z chorobami narządów szyi.
Jednym ze wskazań do podjęcia takich badań może być podejrzenie nieprawidłowości w obrębie gruczołów ślinowych (21). Pomimo tego, że choroby ślinianek nie występują u psów często, każdy lekarz weterynarii powinien zdawać sobie sprawę z tego, jak w badaniu ultrasonograficznym uwidocznić te narządy, jaki jest ich prawidłowy obraz i czego można się spodziewać w obrazowaniu procesów patologicznych.
Przygotowanie pacjenta
Przygotowanie pacjenta do badania ultrasonograficznego ślinianek nie wymaga specjalnego przygotowania dietetycznego. Sierść należy wystrzyc w okolicy kanału słuchowego zewnętrznego, gdzie położona jest ślinianka przyuszna, aż do wewnętrznej strony gałęzi żuchwy w miejscu położenia ślinianki żuchwowej i podjęzykowej (13). Ze względu na niewielkie wymiary ślinianek do badania najlepiej jest użyć sondy liniowej o wysokiej częstotliwości. Zwierzę bada się w ułożeniu bocznym lub grzbietowym (13).
Prawidłowy obraz ultrasonograficzny
U zwierząt mięsożernych wyróżniamy ślinianki:
- przyuszną (gl. parotis),
- żuchwową (gl. mandibularis),
- podjęzykową (gl. sublingualis),
- jarzmową (gl. zygomatica) (8).
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
