Nosówka u fretki domowej – opis przypadku
Nosówka (łac. febris catarrhalis infectiosa canum, febris catarrhalis et nervosa canum) jest zakaźną wirusową chorobą zwierząt mięsożernych powodowaną przez CDV (ang. canine distemper virus). Początkowo określano ją chorobą twardej łapy (hard pad disease), a pierwsze przypadki choroby opisywane były już w XVIII wieku (15). Fretki domowe ulegają zakażeniu w następstwie kontaktu z innymi przedstawicielami tego gatunku, zakażonymi psami lub innymi dzikimi zwierzętami. Wirus może zostać zawleczony do gospodarstw domowych pośrednio na ubraniu i butach. Okres inkubacji choroby wynosi 7-10 dni. U osobników nieszczepionych nosówka kończy się z reguły śmiertelnie w ciągu 2-35 dni. Dotychczas nie opracowano skutecznego schematu leczenia nosówki u fretek. Prawie wszystkie nieszczepione osobniki, które uległy infekcji, padają.
Czynnik etiologiczny
Czynnikiem etiologicznym nosówki jest Morbilivirus z rodziny Paramyxoviridae, blisko spokrewniony z wirusem pomoru bydła (księgosuszu) i odry ludzi. Materiał genetyczny CDV stanowi jednoniciowy, niesegmentowany kwas rybonukleinowy (RNA) o długości 15,616 nukleotydów i o ujemnej polarności [ssRNA(-)], z jedną ramką odczytu kodującą sześć białek strukturalnych i dwa białka niestrukturalne. Średnica kapsydu wirusa nosówki wynosi 150-300 nm.
Głównymi białkami otoczki są: powierzchniowe glikoproteiny, takie jak białko H (hemaglutynina) umożliwiające przyleganie wirusa do receptorów komórki gospodarza, białko F (fuzyjne) odpowiedzialne za fuzję transbłonową, a także śródbłonowe białko M będące czynnikiem pełniącym funkcję w morfogenezie i replikacji wirusa. W skład nukleokapsydu wchodzą genomowe RNA oraz nukleoproteina NP. Do nukleokapsydu przyłączone są fosfoptoteina – P i wirusowa polimeraza L, które wraz z NP ...
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
