Nie każdy uraz kręgosłupa to wyrok. Opis przypadku klinicznego.
Jelita i pęcherz
Kot od początku opieki miał zmniejszony apetyt, w 4. d.p.u. (dzień wystąpienia paraplegii) całkowicie stracił zainteresowanie karmą oraz wodą. Zwiększono dawkę pożywienia w formie płynnej, poprzez zwiększenie częstotliwości podawania pokarmu w ciągu dnia (z ok. 3 do 6 x dziennie). Do podawanych płynów dożylnych w 5. d.p.u. dołączone zostały preparat Duphalyte (20 ml na dobę) oraz płyn Ringera (40 ml na dobę), objętość wszystkich płynów podawanych dożylnie nie zmieniła się. Takie nawadnianie kontynuowano przez 5 dni. Kolejno nawadniano zwierzę podskórnie 2 x dziennie przez 5 dni po 50 ml 0,9% NaCl. Kot zaczął samodzielnie jeść w 11. d.p.u., stopniowo zaczynał wykazywać zainteresowanie wodą.
Przez pierwsze 4 dni kot nie oddał kału. Dlatego zostały wykonane: lewatywa, manualne usunięcie kału oraz – w kolejnych dniach – masaż prostnicy przez powłoki brzuszne – z pozytywnym skutkiem. Rozpoczęto także doustne podawanie laktulozy, w łącznej dawce dziennej 2,6 g, by ułatwić defekację. Motoryka przewodu pokarmowego była spowolniona, 2 dni po pojawieniu się paraplegii zastosowano dożylnie metoclopramid (1 mg).
Efekt w postaci wyrażenia chęci skorzystania z kuwety (niepokój, wokalizacja, niespokojne ruchy przednich kończyn) pojawiał się po kilkudziesięciu minutach. Podanie metoclopramidu zostało powtórzone jeszcze dwukrotnie (co 48 h). Kot co dzień był zanoszony na kilkanaście minut do kuwety. Jak się okazało, miał swoją ulubioną kuwetę i zaniesienie go do innej kończyło się frustracją kota oraz właściciela. Około 2 tyg. po urazie kot był w stanie oddawać kał bez podania metoclopramidu oraz bez stymulowania masowaniem prostnicy przez powłoki brzuszne. Laktuloza podawana by...
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
