Najczęstsze choroby odkleszczowe psów w Polsce

Erlichioza monocytarna

Erlichioza monocytarna, podobnie jak anaplazmoza, jest wielonarządową chorobą, której czynnikiem etiologicznym są riketsje Ehrlichia canis. Głównym ich wektorem są kleszcze Rhipicephalus sanguineus, aczkolwiek DNA tych patogenów wykrywano także w organizmach Ixodes ricinus oraz Dermacentor spp. (21).

Erlichioza monocytarna może przebiegać ostro, subklinicznie lub przewlekle. Drobnoustroje atakują jednojądrzaste fagocyty-monocyty, w obrębie których ulegają podziałom, a następnie niszczą błony komórkowe opadniętych komórek i atakują kolejne. W patogenezie choroby dużą rolę odgrywają mechanizmy immunologiczne. Przebieg kliniczny erlichiozy jest uzależniony od osobniczych predyspozycji, szczepu bakterii oraz ewentualnej obecności chorób towarzyszących. Pierwsze objawy są niespecyficzne.

U zakażonych psów obserwuje się:

• apatię,
• brak apetytu,
• gorączkę,
• utratę masy ciała.

Efektem namnażania się drobnoustrojów w komórkach układu siateczkowo-śródbłonkowego jest uogólnione powiększenie węzłów chłonnych oraz powiększenie śledziony. Ponadto obserwuje się wypływ z oczu i nosa, obrzęki obwodowych części ciała oraz pojawianie się wybroczyn na skórze i błonach śluzowych. Trombocytopenia rozwijająca się w przebiegu choroby oraz upośledzenie prawidłowej funkcji płytek krwi skutkują skłonnościami do krwawień i krwotoków.

Obserwowane niekiedy objawy neurologiczne (drgawki, ataksja, objawy przedsionkowe, przeczulica czy upośledzenie funkcji nerwów czaszkowych) są efektem zapalenia opon mózgowych lub wynaczynień w centralnym układzie nerwowym. Po upływie 2-4 tygodni od pojawienia się ostrych objawów choroby psy mogą ulec spontanicznemu wyzdrowieniu lub też [...]

Ten materiał dostępny jest dla zalogowanych użytkowników.

Załóż konto i dołącz do grona użytkowników naszego portalu!

Zaloguj się Zarejestruj się

Chcesz mieć dostęp do wszystkich materiałów na portalu?

Wybierz subskrypcję