Najczęstsze choroby odkleszczowe psów w Polsce
Anaplazmoza granulocytarna
Anaplazmoza granulocytarna jest transmisyjną, wielonarządową chorobą ludzi i zwierząt, przebiegającą z trombocytopenią (18). Czynnikiem etiologicznym granulocytarnej anaplazmozy psów jest Anaplasma phagocytophilum. Jest to niewielka, Gram-ujemna riketsja utrzymująca się w zakażonym organizmie wewnątrz granulocytów obojętnochłonnych oraz kwasochłonnych, w obrębie których namnaża się, tworząc struktury określane mianem moruli (28). Jej wektorem są różne kleszcze. W Europie jest to głównie Ixodes ricinus.
Aby doszło do transmisji choroby, pajęczaki muszą być przytwierdzone do skóry żywiciela przez przynajmniej 36-48 godzin. Riketsje występują w dwóch formach:
małej zewnątrzkomórkowej, która wiąże się z powierzchnią komórki docelowej – neutrofila – i wnika do jego wnętrza, w postaci formy wewnątrzkomórkowej, ulegającej podziałom wewnątrz granulocytów (10).
Jednym z charakterystycznych zaburzeń notowanych w przebiegu anaplazmozy granulocytarnej jest trombocytopenia, aczkolwiek chorobie mogą towarzyszyć także inne cytopenie jak:
neutropenia, limfopenia czy łagodna anemia.
Mechanizmy odpowiadające za spadek liczby trombocytów w przebiegu infekcji pozostają niewyjaśnione.
Przypuszcza się, że małopłytkowość jest efektem niszczenia trombocytów przez komórki układu immunologicznego, zwiększonej ich fagocytozy przez makrofagi i nasilonego rozpadu w śledzionie (15). Sama riketsja atakuje wiele narządów oraz tkanek, powodując rozwój zmian zapalnych głównie w śledzionie, wątrobie, nerkach, płucach i sercu (31).
Okres inkubacji choroby wynosi 1-2 tygodni. Pierwsze objawy anaplazmozy granulocytarnej są nieswoiste.
U chorych psów rozwija się gorączka, zwierzęta są apatyczne i ospałe, nie wykazują apetytu. Stosunkowo często obserwuje się bolesność mięśni oraz kulawizny, będące następstwem zapalenia stawów. U zakażonych osobników notowano także kaszel. Badaniem radiologicznym takich pacjentów w obrazie RTG klatki piersio...
