Nadciśnienie tętnicze w przebiegu przewlekłej choroby nerek u psów i kotów – diagnozowanie i leczenie

Leczenie

Decyzję o rozpoczęciu leczenia nadciśnienia należy podjąć przy występowaniu objawów świadczących o rozwoju TOD oraz przy wartościach ciśnienia skurczowego od 160 do 179 mmHg utrzymujących się 1-2 miesiące bądź przekraczających 180 mmHg przy pomiarach na przestrzeni 1-2 tygodni. Celem leczenia powinno być zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia narządów poprzez utrzymanie ciśnienia krwi na poziomie niższym niż 150 mmHg. W niniejszym artykule autorzy skupili się na długoterminowym leczeniu nadciśnienia. Jak wynika z danych literaturowych, najczęściej u psów i kotów mamy do czynienia z nadciśnieniem wtórnym, dlatego ważną rolę odgrywa prawidłowe zdiagnozowanie i leczenie choroby pierwotnej. Terapia obniżająca ciśnienie u pacjentów z CKD powinna być prowadzona stopniowo, a docelowy efekt – osiągany na przestrzeni kilku tygodni.

Lekami z wyboru u psów są inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI), a przede wszystkim enalapril. Stosowane dawki mieszczą się w granicach 0,5-2 mg/kg m.c. co 12 godzin. Wyjściowa dawka powinna być uzależniona od początkowego stężenia kreatyniny w surowicy. U pacjentów z zaawansowaną azotemią (kreatynina > 3 mg/dl) powinna ona wynosić 0,25 mg/kg m.c. co 12 godzin.

Do osiągnięcia kontroli nad ciśnieniem krwi często potrzebne jest zwiększenie dawki stosowanego leku. W przypadku braku odpowiedniej reakcji na monoterapię inhibitorem ACEI konieczne może okazać się wprowadzenie leków z innych grup. Korzystne wydaje się zastosowanie terapii łączonej z wykorzystaniem antagonistów receptora AT1 dla angiotensyny II. Najczęściej stosowany telmisartan poza działaniem hipotensyjnym odznacza się również działaniem wazoprotekcyjnym i antydiabetogennym. Zalecana dawka wynosi 0,5-1,0 mg/kg m.c. Jeś...