Nadciśnienie tętnicze w przebiegu przewlekłej choroby nerek u psów i kotów – diagnozowanie i leczenie

Przewlekła choroba nerek (CKD) jest nieodwracalnym, postępującym procesem chorobowym, w którym dochodzi do upośledzenia funkcji nerek oraz zmian w ich strukturze. Ze względu na dużą rezerwę czynnościową nerki są w stanie prawidłowo pełnić swoje funkcje przy uszkodzeniu znacznej części nefronów, dlatego objawy kliniczne pojawiają się zazwyczaj po długim okresie rozwoju choroby. Jeżeli więcej niż ¾ nefronów ulegnie uszkodzeniu, rozwija się azotemia z obrazem klinicznym mocznicy (30).

Powszechnie stosowanym schematem w określaniu etapu przewlekłej choroby nerek jest klasyfikacja stworzona przez grupę nefrologów weterynaryjnych należących do stowarzyszenia IRIS. Wyróżnia się cztery stadia – w zależności od stopnia zaawansowania choroby. Zakwalifikowanie pacjenta do danego etapu jest pomocne w ocenie dysfunkcji narządu, wyborze najbardziej efektywnego leczenia oraz prognostycznym ustaleniu prawdopodobnego rozwoju wypadków. Stadium choroby oceniane jest na podstawie stężenia kreatyniny i symetrycznej dimetyloargininy w surowicy lub osoczu, stosunku białka do kreatyniny w moczu (UP/C) oraz wielkości ciśnienia tętniczego krwi (BP). Mimo że powyższe czynniki są powszechnie znane, pomiar nadciśnienia tętniczego, wpisujący się w obraz kliniczny CKD, jest często pomijany w praktyce lekarskiej (38).

Typy nadciśnienia

Nadciśnienie tętnicze (BP) to utrzymujące się podwyższone wartości tego ciśnienia (8). Klinicznie nadciśnienie można podzielić na 3 typy: pierwotne (gdzie nie jest widoczna choroba podstawowa), wtórne (spowodowane inną chorobą bądź działaniem leków) oraz nadciśnienie spowodowane stresem (tzw. „syndrom białego fartucha”) (2, 10, 36). U małych zwierząt, po wykluczeniu nadciśnienia spowodowanego stresem, należy skupić się na znalezieniu przyczyny nadciśnienia, gdyż w większości jest ono wtórn...