Nadciśnienie płucne u pacjenta onkologicznego

Omówienie

Pierwotne i wtórne nadciśnienie płucne (NP, ang. pulmonary hypertension, PH) jest ważną przyczyną powodującą chorobę serca – serce płucne (ang. cor pulmonale), zależną od zmian w płucach. Patofizjologia NP może obejmować wiele stanów klinicznych, ponieważ w klatce piersiowej splatają się układ oddechowy z krwionośnym i oddziałują wzajemnie na siebie. NP może być chorobą na tle pierwotnym, o nieznanej etiologii, ale najczęściej pojawia się jako proces wtórny w przebiegu chorób górnych lub dolnych dróg oddechowych i może mieć charakter obturacyjny bądź restrykcyjny (tab. 1 i algorytm 1).

Tab.1. Przyczyny nadciśnienia płucnego u psów oraz wymagania diagnostyczne dotyczące klasyfikacji kategorii chorób (1-4)

Zmiany obturacyjne zatykają drogi oddechowe, zwiększając w nich opór, i związane są ze zmniejszeniem przepływu powietrza w płucach, natomiast zmiany restrykcyjne są spowodowane chorobami miąższu płucnego i opłucnej, powodując zmniejszenie pojemności czynnościowej płuc (1). NP może być również wywołane wadami wrodzonymi serca (ubytkiem w przegrodzie międzykomorowej luby przetrwałym przewodem Botalla), a także wadami nabytymi serca (zwyrodnieniem śluzowatym płatków zastawki mitralnej (ang. myxomatous mitral valve disease, MMVD). NP występuje u ok. 5% wszystkich pacjentów skierowanych na badanie kardiologiczne (2).

W medycynie człowieka cewnikowanie prawej komory uważa się za „złoty standard” w celu zdiagnozowania NP, a samo NP definiuje się jako podwyższenie średniego ciśnienia w tętnicy płucnej (PAPm) ≥ 25 mm Hg w spoczynku, oznaczone za pomocą cewnikowania prawego serca (5-8).

Cewnikowanie prawej komory dostarcza dokładnego pomiaru ciśnienia w tętnicy płucnej i jest możliwe jedynie za pomocą badania inwazyjnego przy użyciu cewnika umieszczonego w tętnicy płucnej.

Zabieg, podczas którego dokonuje się tego pomiaru, nazywa się cewnikowaniem prawostronnym serca i wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. Jednak rzadko wykonuje się go...