Mykoplazmy hemotropowe jako przyczyna zakaźnej niedokrwistości kotów

Drogi zarażenia

Do transmisji patogenu dochodzi głównie przez zainfekowaną krew. Badaniami PCR wykazano również obecność C. M. haemominutum w ślinie i odchodach oraz M. haemofelis w ślinie i śliniankach eksperymentalnie zainfekowanych kotów, jednak przenoszenie patogenu za ich pośrednictwem pozostaje sprawą dyskusyjną (9).

Powszechnie wymienia się następujące drogi transmisji

Agresywne interakcje między osobnikamiWalki między zwierzętami, w szczególności między starszymi, niekastrowanymi kocurami mogą prowadzić do przeniesienia patogenu drogą krwi – jest to prawdopodobnie droga o największym znaczeniu, co wpływa na umieszczenie walczących kocurów w grupie ryzyka.RhinocephalidesPodejrzane o udział w transmisji są m.in. pchła kocia Ctenocephalides felis oraz niektóre gatunki kleszczy – głównie Rhinocephalides spp., rzadziej Ixodes spp. (5, 6, 8, 9) – brak jednak jednoznacznych dowodów na ich rolę w przenoszeniu zarazka z jednego zwierzęcia na inne.Transfuzja krwiNiejednokrotnie stwierdzano zakażenia po przetoczeniu biorcy świeżej, zakażonej krwi od dawcy – nosiciela. Ryzyko transmisji zależne jest przede wszystkim od możliwości przetrwania patogenu, na którą mają wpływ: gatunek mykoplazmy, czas i temperatura przechowywania krwi oraz rodzaj użytego antykoagulantu (6, 8). W związku z tym zaleca się wykonywanie badania PCR w kierunku Mycoplasma spp. u każdego potencjalnego dawcy.Transmisja pionowa od kotki na kocięta w czasie porodu.

Patogeneza

Jak już wspomniano, zakażenie hemotropowymi gatunkami Mycoplasma
skutkuje wystąpieniem anemii hemolitycznej. Większość hemolizy jest
pochodzenia zewnątrznaczyniowego i ma miejsce w śledzionie, wątrobie,
płucach, szpiku kostnym. Zaatakowane erytrocyty są rozpoznawane i
niszczone przez makrofagi, co prowadzi do zmniejszania się liczby
krążących erytrocytów, sferocytozy oraz innych zmian w morfologii
krwinek (8).

Występująca czasem hemoliza wewnątrznaczyniowa jest efektem wtórnej hemolizy tła immunologi...