Metody profilaktyki chorób przenoszonych przez ektopasożyty u psów i kotów
Nieswoiste metody zapobiegania chorobom transmisyjnym
W przypadku chorób transmisyjnych, aby doszło do przeniesienia czynnika chorobotwórczego ze stawonoga na psa lub kota, jest konieczny odpowiednio długi kontakt zwierząt domowych z pchłą, kleszczem czy komarem (np. w babeszjozie psów co najmniej 48 godzin, a w przypadku boreliozy nawet 72 godziny). Wczesne usuwanie z powłok ciała ektopasożytów lub też stosowanie preparatów mających działanie odstraszające dla stawonogów (repelenty) albo powodujące ich śmierć w krótkim czasie po kontakcie wektora z powierzchnią ciała żywiciela pokrytą danym preparatem, są najczęściej praktykowanymi metodami nieswoistego zapobiegania chorobom transmisyjnym (1-3).
Nieswoiste metody zapobiegania chorobom transmisyjnym, które przedsięwziąć może i powinien każdy z właścicieli psów i kotów, bez względu na status materialny, obejmują: unikanie miejsc żerowania kleszczy (łąk, lasów, terenów krzaczastych) oraz wczesne usuwanie ektopasożytów (zwłaszcza kleszczy) z powierzchni ciała zwierząt (w tym celu zwierzęta powinny być skrupulatnie badane przez właścicieli po każdym spacerze).
Inną formą przeciwdziałania niebezpieczeństwu rozwoju chorób wektorowych u psów i kotów jest profilaktyczne stosowanie u zwierząt domowych komercyjnych preparatów przeciwko ektopasożytom. Preparaty przeciwko pchłom i kleszczom (a także innym ektopasożytom) powinny charakteryzować się niską toksycznością dla zwierząt, być bezpieczne w stosowaniu, łatwe w dawkowaniu i podawaniu. Powinny cechować się także przedłużonym okresem uwalniania. Jest to ważne, gdyż cykl rozwojowy pcheł czy komarów jest związany z utrzymywaniem się ich postaci rozwojowych w środowisku. Z tego powodu preparaty krótko działające będą niszczyć wyłącznie dojrzałe formy tych owadów, natomiast nie ochronią prze...
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
