Mechanizmy komunikacji chemicznej. Cz. II - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Mechanizmy komunikacji chemicznej. Cz. II

Streszczenie

Komunikacja chemiczna jest najstarszym sposobem komunikacji międzyosobniczej. Odpowiada ona za tworzenie oraz modyfikację zachowań organizmów żywych i dotyczy to zarówno poszczególnych osobników, jak i również całych grup organizmów. Najważniejszą i budzącą najwięcej emocji kategorią substancji semiochemicznych oddziałujących wewnątrzgatunkowo są z całą pewnością feromony. W praktyce weterynaryjnej, oprócz feromonów płciowych, szerokie zastosowanie znajdują tzw. feromony kojące, wykorzystywane m.in. u psów do redukowania stresu związanego z transportem, lękiem separacyjnym, natomiast u kotów pozwalające eliminować skutki stresu socjalnego, objawiające się na przykład znaczeniem terenu lub drapaniem.

Słowa kluczowe

substancje semiochemiczne, feromony, VNO, feromonoterapia

Abstract

Chemical communication is the oldest way of communicating among individuals. It is responsible for creating and modifying the behaviour of living organisms, which applies both to individual specimens as well as whole groups of organisms. One of the most important categories of the semiochemical substances are pheromones. Apart from sex pheromones, the veterinary practice makes use of appeasing pheromones, reducing the stress connected with transport and separation anxiety of dogs, while in cats they allow to eliminate the effects of social stress reflected in spraying the territory or scratching.

Keywords

semiochemical substances, pheromones, VNO, pheromonotherapy

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy