Prawa konsumenta w gabinecie weterynaryjnym

Uchwalenie przez polskiego prawodawcę Ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (1) stanowiło reakcję na konieczność wdrożenia do rodzimego porządku prawnego zasad wynikających z prawodawstwa Unii Europejskiej. W szczególności uchwalenie wyżej przywołanej ustawy miało służyć transpozycji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniającej dyrektywę Rady 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającą dyrektywę Rady 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2), jak również wdrożeniu do polskiego porządku prawnego Dyrektywy 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotyczącej sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość oraz zmieniającej dyrektywę Rady 90/619/EWG oraz dyrektywy 97/7/WE i 97/27/WE (3).

Zakres regulacji ustawy o prawach konsumenta obejmuje podstawowe – i wiążące, co do zasady wszystkich przedsiębiorców – za wyjątkiem podmiotów prowadzących określony rodzaj działalności gospodarczej, wymienionych enumeratywnie w ustawie – obowiązki, jakie przedsiębiorca jest zobligowany wypełniać w relacji z konsumentem. Oczywiście, w zależności od rodzaju wykonywanej działalności, obowiązków tych w określonych sytuacjach może być znacznie więcej i mogą być uregulowane bardziej szczegółowo – nie tylko w ustawie o prawach konsumenta, lecz również w aktach prawnych regulujących zasady wykonywania określonego zawodu.

Przedmiotem niniejszego artykułu jest zatem podjęcie próby odpowiedzi na pytanie, czy ustawa o prawach ochrony konsumenta rozciąga się również na działalność wykonywaną przez lekarzy weterynarii, a jeśli tak – to jakie odmienności dotyczące praw konsumenta (a wynikające z ram prawnych wykonywania zawodu lekarza weterynarii) należy brać pod uwagę przy wykonywaniu tego typu działalności gospodarczej. Niniejszy artykuł dotyczy jedynie najważniejszych (w ocenie autorki) spośród ty...