Jak radzić sobie ze stresem? Wskazówki dla lekarzy weterynarii

Kilka lat prowadzenia szkoleń dla specjalistów tego zawodu pokazuje mi, że lekarze weterynarii najczęściej bardzo dobrze wiedzą, co to jest stres.

Kiedy pytam o stres podczas szkolenia, zwykle lekarze potrafią wyrecytować „jednym tchem” bardzo dużo negatywnych konsekwencji jego oddziaływania: zdrowotnych, rodzinnych, społecznych czy związanych z wykonywaniem pracy. Kiedy pytam lekarzy, jakie znają techniki radzenia sobie ze stresem, to zwykle też potrafią podać bardzo wiele przykładów. Kiedy natomiast pytam lekarzy weterynarii, co robią każdego dnia, aby przeciwdziałać wysokiemu poziomowi stresu, najczęściej odpowiedzią jest cisza. Kiedyś owszem: sport, muzyka, konie. Obecnie słyszę, że jeżeli lekarz jedzie raz w roku na urlop na dwa tygodnie, to jest z tego bardzo dumny. Oto niektóre z zasłyszanych wypowiedzi:

„Jestem cholerykiem. Już tak mam. Najwyżej czasem stracę klienta” – mężczyzna ok. czterdziestki.„Czasami chciałabym rzucić tę całą weterynarię! Może założę kwiaciarnię?” – kobieta ok. trzydziestki.„Moja rodzina jest na drugim miejscu. Na pierwszym jest firma. Chciałabym, żeby kiedyś było inaczej. Chce mi się płakać, kiedy o tym myślę…” – kobieta ok. trzydziestki.„Śpię z telefonem. Nawet na urlopie, jak byłem za granicą, dzwonili… Ja przecież muszę być dyspozycyjny 24 h… taka praca…” – mężczyzna ok. pięćdziesiątki.„Kiedy kolejny raz w tym dniu zadzwonił ten upier…wy klient, nie wytrzymałem w końcu i wykrzyczałem mu: Panie, wiesz, co jest teraz najważniejsze? Najważniejsza jest moja zupa, którą chcę wreszcie zjeść!” – mężczyzna ok. czterdziestki.„Relaks? Mam swoje sprawdzone sposoby…” – uśmiecha się znacząco mężczyzna ok. pięćdziesiątki.

Jak to zatem jest, że pomimo tej całej wiedzy teoretycznej, lekarze często sprawiają wrażenie, jakby stres i jego negatywny wpływ ich nie dotyczyły?