Leczenie farmakologiczne idiopatycznej padaczki u psów i kotów Nowe perspektywy leczenia padaczki lekoopornej. Część II

Pregabalina

Pregabalina to analog gabapentyny, i tak jak ona blokuje podjednostkę α2δ neuronalnych kanałów wapniowych, co zmniejsza presynaptyczne uwalnianie glutaminianu, Pregabalina wydaje się obiecującym lekiem w kontrolowaniu drgawek zarówno u psów, jak i u kotów, choć na temat tych drugich jest jeszcze niewiele danych. Stosuje się ją w terapii łączonej z fenobarbitalem czy bromkiem potasu lub oboma lekami na raz. Dawkowanie u psów wynosi 3-4 mg/kg m.c., u kotów 5-10 mg/kg m.c. 2-3 razy dziennie. Przy takich dawkach poprawa, rozumiana przez obniżenie częstości występowania drgawek o połowę, wystąpiła u około 60% psów i 40% kotów.

Działania niepożądane, takie jak sedacja u kotów, a także ataksja i osłabienie u psów, występują bardzo często − u 80% psów i u wszystkich badanych kotów. Nie są one jednak bardzo nasilone (15, 24). Stężenie terapeutyczne leku u ludzi to 2,8-8,2 µg/ml. U psów poprawa była widoczna, gdy stężenie leku w osoczu wynosiło 6,4-7,3 µg/ml, poniżej 2,5 µg/ml nie obserwowano skuteczności leczenia (26). Można zatem podejrzewać, że efektywne stężenie leku w osoczu jest podobne u psów i u ludzi. Badania u ludzi wykazały brak wiązania z białkami osocza, metabolizmu i wpływu na aktywność układu cytochromu p-450, co sugeruje potencjalny brak interakcji farmakokinetycznych (27).

Walproinian sodu

Walproinian sodu jest szeroko stosowany u ludzi w monoterapii, gdyż jest skuteczny we wszystkich rodzajach drgawek. Podanie tego leku zwiększa stężenie GABA w OUN poprzez hamowanie aminotransferazy GABA i dehydrogenazy semialdehydowej. Wpływa on także na neuroprzekaźniki pobudzające oraz może działać bezpośrednio na kanały sodowe i potasowe w błonach komórkowych n...