Leczenia konserwatywne stanów zapalnych stawów z wykorzystaniem wybranych środków farmakologicznych i biologicznych - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Leczenia konserwatywne stanów zapalnych stawów z wykorzystaniem wybranych środków farmakologicznych i biologicznych

Siarczan chondroityny jest zdecydowanie zalecany u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego i/lub biodrowego, na podobnej zasadzie jak produkty zawierające glukozaminę.

Śródstawowe iniekcje kwasu hialuronowego zaleca się u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego oraz zdecydowanie zalecana się je u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów biodrowych. Ograniczając się do badań o niskim ryzyku stronniczości, metaanaliza wykazała, że wielkość efektu iniekcji kwasu hialuronowego, w porównaniu do iniekcji soli fizjologicznej, zbliża się do zera.

W praktyce klinicznej wybór zastosowania iniekcyjnego kwasu hialuronowego u pacjenta z chorobą zwyrodnieniową stawu kolanowego, u którego wystąpiła niewystarczająca odpowiedź na leczenie niefarmakologiczne, miejscowe i doustne NLPZ oraz steroidów dostawowych, może być postrzegana bardziej korzystnie niż brak interwencji, szczególnie biorąc pod uwagę wpływ mechanicznej redukcji tarcia przez kwas hialuronowy.

Silną rekomendację również dostały PRP, IL 1R oraz TNF jako czynniki biologicznie aktywne.

ACR wydał również rekomendację do stosowania komórek macierzystych w OA kolana i biodra, jednak należy podkreślić, że standardy amerykańskie co do czystości genetycznej oraz kontroli frakcji tych komórek daleko odbiegają od standardów weterynaryjnych.

Osteoarthritis Research Society International (OARSI) wymienia opioidy jako niepewne ze względu na wysokie ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych. Glukozamina i chondroityna są rekomendowane jako „niepewne” dla wszystkich grup chorych w działaniach objawowych i „niezalecane” jako leki modyfikujące.

National Institute for Healthy and Care Excellence (NICE) dodatkowo nie zaleca podawania kwasu hialuronowego.

Autorzy tego artykułu ograniczyli się wyłącznie do omówienia substancji i metod, które są możliwe do zastosowania w medycynie weterynaryjnej (5, 7, 8).

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy