Laseropunktura (LLLT) u psów z dyskopatią

Biostymulacja laserowa (LLLT) jest nowoczesną, interdyscyplinarną metodą leczniczą, znajdującą zastosowanie w wielu dziedzinach medycyny. Obecnie nie dyskutuje się już o tym, czy laseroterapia o małej mocy jest skuteczna, ale o tym, jakie jej zastosowania są najbardziej efektywne. Coraz częściej stosowana jest również w weterynarii.

Niskoenergetyczna terapia laserowa to pozbawiona skutków ubocznych, łagodna terapia regulacyjna, aktywizująca endogenne procesy metaboliczne, pobudzająca mechanizmy naprawcze ustroju, hamująca procesy zapalne, usuwająca napięcia mięśniowe i bóle. Zabiegi laserem biostymulacyjnym przyspieszają również leczenie ran i owrzodzeń. Podczas ekspozycji na działanie wiązki lasera biostymulacyjnego nie dochodzi w tkankach do zmian makroskopowych. Punktowy wzrost temperatury tkanek objętych naświetlaniem jest mniejszy niż 0,3°C-0,5°C i wynika z wydatkowania energii na procesy metaboliczne, co nie ma znaczenia dla ogólnego bilansu energetycznego.

W badaniach podstawowych stwierdzono, że tkanka łączna gojąca się pod wpływem promieniowania laserowego ma lepsze parametry biochemiczne. Fakt ten ma istotne znaczenie z punktu widzenia klinicznego. Strumień światła lasera niskoenergetycznego, doprowadzony do żywych tkanek, powoduje w nich poprawę mikrokrążenia i zwiększony odpływ chłonny, a w następstwie działanie przeciwzapalne. Optymalne działanie w poszczególnych schorzeniach uwarunkowane jest doborem odpowiedniej długości fali i właściwej dawki energii, które zmieniają się w zależności od zastosowań. Zbyt duża dawka bowiem nie wywoła pożądanego efektu, a zbyt mała nie spowoduje żadnych zmian. Ważne jest również wybranie odpowiedniej emisji – ciągłej lub impulsowej, oraz określonej częstotliwości. Wszystkie te czynniki decydują o tym, czy energia lasera dotrze do tkanek, oraz o tym, jaka będzie ich reakcja na zastosowane leczenie.

Rozróżnia się zasadniczo dwie metody terapii LLLT: napromieniowywanie powierzchni ciała oraz celowane zabi...