Kleszcze – wektory chorób zakaźnych i inwazyjnych u zwierząt towarzyszących

Koty i psy swobodnie wychodzące na dwór są atakowane przez kleszcze głównie w okresie wiosny (początek aktywności pajęczaków przypada najczęściej na kwiecień, a jej szczyt na maj/czerwiec) oraz późnego lata i jesieni (sierpień/wrzesień). W następstwie pobierania krwi pajęczaki zwiększają znacznie swoje rozmiary i masę. Podczas gdy przed pobraniem pokarmu, samice I. ricinus mają długość około 5 mm, to opite nią osobniki mogą osiągać rozmiary 14 mm. Okres żerowania do momentu odpadnięcia od żywiciela wynosi 3-5 dni (larwy nimfy) lub 5-14 dni (osobniki żeńskie).

Chorobotwórczość kleszczy może wynikać z samej ich obecności i długotrwałego utrzymywania się na powłokach ciała żywiciela oraz z możliwości transmisji licznych chorób zakaźnych i inwazyjnych.

Przy silnej infestacji, w skrajnych przypadkach, u zwierzęcia opadniętego pajęczakami może rozwinąć się niedokrwistość. Obecności kleszczy wbitych w skórę może towarzyszyć świąd, następstwem którego jest drapanie i uszkodzenie skóry oraz zakażenie powstałych ran prowadzące do formowania mikroropni.

Kleszcze są wektorami licznych patogenów będących przyczyną szeregu chorób odkleszczowych.

Czynniki patogenne mogą być przenoszone pomiędzy różnymi pokoleniami i/lub stadiami rozwojowymi w cyklu życiowym pajęczaków. Ślina jest główną drogą przenoszenia czynników chorobotwórczych.

Kleszcze mogą przenosić m.in.:

• Babesia spp.,
• Borrelia burgdorferi sensu lato,
• Hepatozoon canis,
• Bartonella spp.,
• Ehrlichia spp.,
• Anaplasma phagocytophilum,
• A. platys,
• Rickettsia spp., [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas