Wykorzystanie rezonansu magnetycznego w diagnostyce schorzeń kręgosłupa u psów – opis przypadku - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Wykorzystanie rezonansu magnetycznego w diagnostyce schorzeń kręgosłupa u psów – opis przypadku

Wykorzystanie tradycyjnych metod radiograficznych w diagnostyce pacjenta wykazującego zaburzenia chodu stanowi rutynowe postępowanie lekarzy weterynarii prowadzące do postawienia rozpoznania. Niestety, zdarzają się przypadki kliniczne, gdy na podstawie radiogramu nie jesteśmy w stanie postawić ostatecznej diagnozy. Z pomocą przychodzi nowoczesna diagnostyka obrazowa, która staje się w Polsce coraz powszechniej dostępna i wykorzystywana. Rezonans magnetyczny stanowi najskuteczniejszą i najbezpieczniejszą metodę wizualizacji tkanek, co otwiera przed lekarzami praktykami nowe perspektywy diagnostyki i leczenia pacjentów ze schorzeniami neurologicznymi.

W badaniu za pomocą rezonansu magnetycznego uzyskiwany obraz powstaje dzięki specyficznym właściwościom protonów. Wykorzystuje się tu jony wodorowe, które pod wpływem obecności pola magnetycznego, emitowanego przez magnes, zaczynają poruszać się w tkankach w tym samym kierunku. Sercem całego urządzenia jest cewka nadawczo-odbiorcza, która wysyła krótkie impulsy fal elektromagnetycznych do badanego obszaru. Tkankowe protony, pochłaniając fale, przenoszą się na wyższy poziom energetyczny, zmieniając jednocześnie kierunek.

Zjawisko to nosi nazwę precesji. Wyłączenie impulsu elektromagnetycznego powoduje powrót protonów do podstawowego poziomu energetycznego, powrót do uprzedniego „położenia”. Emitowana przez jony wodoru energia wychwytywana jest przez system odbiorczy zlokalizowany w cewce, następnie analizowana i przetwarzana przez komputer. Emisja energii może odbywać się dwojako, a czas relaksacji protonów pozwala na uzyskanie obrazów, odpowiednio: T1 i T2-zależnych. Wykorzystanie właściwości fizycznych jonów wodorowych jest zasadne, gdyż każda tkanka żywa charakteryzuje się specyficznym uwodnieniem. Różnica w hydratacji tkanek prezentowana jest na obrazie, stanowiąc gradient szarości, na podstawie którego identyfikowane są poszczególne tkanki (1). 

[...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy