Gdy niemożliwe staje się możliwe, czyli o chirurgii rekonstrukcyjnej w obrębie skóry na przykładzie przeszczepu unaczynionego płata skóry z podudzia na okolicę stawu skokowego u kota
Opis przypadku
W niniejszym artykule autorzy opisują przypadek swojej pacjentki, którą była pięcioletnia, sterylizowana kotka europejska krótkowłosa o imieniu Witka, po wypadku komunikacyjnym, skierowana do Przychodni na konsultację ortopedyczną. Zadecydowano o konieczności wykonania zabiegu resekcji głowy kości udowej oraz artrodezy stawu skokowego. Ze względu na bardzo duży obszar uszkodzonych tkanek w okolicy śródstopia oraz potencjalnie utrudnione gojenie i brak dostępnych fragmentów zdrowej, dobrze ukrwionej, niezmienionej skóry, poinformowano o alternatywnej możliwości wykonania amputacji kończyny. Na wniosek właścicieli autorzy atrykułu podjęli się jednak próby wykonania zabiegów w celu zachowania operowanej łapy.
Pierwszy zabieg łączący artrodezę i resekcję głowy kości udowej zakończył się powodzeniem ze strony ortopedycznej, jednak już w dniu zabiegu jasne było, że gojenie skóry w miejscu artrodezy oraz płyty wykorzystanej do stabilizacji stawu skokowego będzie znacznie utrudnione, jeśli nie niemożliwe.
Początkowo wydawało się, że brzegi rany zostały zbliżone prawidłowo i o ile tkanka ziarninowa pokryje płytę kostną i dojdzie do jej połączenia ze skórą, to gojenie będzie postępowało bez konieczności dalszych interwencji. Niestety, po około 8 dniach od zabiegu między brzegami rany nadal nie było zrostu, a bardzo cienka, pergaminowa i prawie nieunaczyniona i mocno naprężona skóra zaczęła ulegać martwicy, odsłaniając tym samym tytanową płytę użytą do zabiegu artrodezy stawu. Na domiar złego, w 12. dobie od zabiegu w okolicy rany pojawił się wypływ ropny, z którego wykonano badanie bakteriologiczne z antybiotykogramem. Z rany wyizolowano bakterię Klebsiella [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii