Kaszel kenelowy i koci katar – jak badania metodą PCR mogą pomóc w diagnostyce?

Do diagnostyki chorób zakaźnych lekarz weterynarii może wykorzystać szeroki wachlarz badań opartych na różnych metodach laboratoryjnych. Badania te można podzielić na dwa rodzaje: wykrycie samego patogenu (= bezpośredni dowód na zakażenie) oraz wykrycie przeciwciał (= pośrednie wykrywanie infekcji). Różne metody mogą dzięki temu prowadzić do odmiennych wyników. Dlatego też często przydatne są kombinacje kilku testów, gdyż nie ma jednego badania o 100-proc. czułości oraz swoistości.

Wykrywanie przeciwciał

Przeciwciała występujące w surowicy są zróżnicowane. Często mają one wspólne pochodzenie, ale większość z nich jest specyficzna dla reakcji pomiędzy organizmem zwierzęcia a patogenem, np. wirusami lub grzybami, lub pochodzą od matki. Zarówno u szczeniąt, jak i kociąt przeciwciała pochodzące od matki mogą utrzymywać się do 16 tygodni po porodzie. Dlatego też, w zależności od wieku zwierzęcia, mogą być one wykrywane w jego krwi na różnym poziomie. Należy również pamiętać, że przeciwciała nie tworzą się bezpośrednio po kontakcie z patogenem, przez co zarówno w przebiegu nadostrym, jak i ostrym często są one niewykrywane. Wykorzystanie w diagnostyce oznaczania mian przeciwciał w odstępie 2-4 tygodni przy czterokrotnym wzroście miana może wykryć ostry stan infekcji, o ile nie wykonano w ostatnim czasie szczepienia tym patogenem.

Wykrywanie patogenów

Do postawienia właściwego rozpoznania istotne jest wybranie odpowiedniego materiału, który zostanie przesłany do badania. Dobór ten zależy od powinowactwa szukanego patogenu do danego układu oraz od tego, na jakim etapie zakażania materiał jest pobierany (np. krew czy wymaz z błony śluzowej). Aby pobrać właściwy materiał, niezbędna jest wiedza o propagacji patogenu w ciele zwierzęcia oraz jego ...