Triady śmierci w kardiologii
Trójkąt Coumela
Na przełomie lat 60. i 70. XX w. Philippe Coumel nie tylko wprowadził technikę programowanej elektrycznej stymulacji serca, równocześnie z Durrerem i współpracownikami z Amsterdamu, ale także wykorzystał zapis Holtera, aby odkryć rolę autonomicznego układu nerwowego w regulacji pracy serca (18). Doprowadziło to do opracowania koncepcji trójkąta Coumela (ryc. 6), który głosi, że do wytworzenia klinicznej arytmii (jak np. migotanie przedsionków) zawsze potrzebne są trzy główne składniki: substrat (arytmogenny), czynnik wyzwalający i czynniki modulacyjne, z których najważniejszym jest autonomiczny układ nerwowy (19). Pierwszą składową trójkąta Coumela jest obecność choroby serca (czyli podłoża arytmii), np. kardiomiopatii, powiększenia jam serca, wtórnego zwłóknienie serca (ryc. 7).
W przeciwieństwie do zwierząt laboratoryjnych, takich jak myszy i szczury, psy i koty stanowią dobry spontaniczny model wielu podstawowych chorób strukturalnych i pierwotnych zaburzeń elektrycznych serca. U psów DCM (kardiomiopatia rozstrzeniowa) i ARVC (arytmogenna kardiomiopatia prawej komory, ang. arrhythmogenic right ventricular cardiomyopathy) są najczęstszymi przyczynami nagłej śmierci sercowej (SCD), podczas gdy u kotów bardziej istotną rolę odgrywa HCM (kardiomiopatia przerostowa).
Kanałopatie, powodujące pierwotne zaburzenia elektryczne serca i potencjalnie SCD, diagnozowane są rzadziej u zwierząt domowych niż u ludzi, jednak w przypadku psów ich obecność zyskuje na znaczeniu. Choroba wieńcowa i zawały serca, będące główną przyczyną SCD u ludzi, są rzadką przyczyną SCD zarówno u psów, jak i u kotów (20). Do tej pory dostępne są nieliczne dane na temat mutacji genetycznych powodujących [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
