Ciężka kardiomiopatia rozstrzeniowa. Przebieg z obustronną zastoinową niewydolnością serca, migotaniem przedsionków i małym rzutem serca – opis przypadku.

Wyszukaj w serwisie

Ciężka kardiomiopatia rozstrzeniowa. Przebieg z obustronną zastoinową niewydolnością serca, migotaniem przedsionków i małym rzutem serca – opis przypadku.

Podjęto próbę leczenia cukrzycy (insulinoterapia) oraz stanu zapalnego (antybiotykoterapia), jednak stan psa ulegał ciągłemu pogorszeniu. Pojawiły się biegunka i wymioty, nadal utrzymywał się brak apetytu. Ze względu na coraz gorsze samopoczucie, osłabienie i narastające problemy z przewodem pokarmowym właściciele zdecydowali się na eutanazję psa.

Omówienie

W przebiegu kardiomiopatii rozstrzeniowej dochodzi do upośledzenia czynności skurczowej lewej komory, jej powiększenia oraz wzrostu obciążenia wstępnego. W dalszej kolejności następuje upośledzenie czynności rozkurczowej serca oraz poszerzeniu ulega pierścień zastawki mitralnej. Efektem tego jest wtórna niedomykalność mitralna i w konsekwencji powiększenie lewego przedsionka. Na skutek tych zmian następuje wzrost ciśnienia krwi w żylnych naczyniach płucnych, co prowadzi do lewostronnej zastoinowej niewydolności serca. U tego pacjenta na skutek poszerzenia pierścienia zastawki trójdzielnej i jej wtórnej niedomykalności nastąpiła również prawostronna zastoinowa niewydolność serca, która doprowadziła do zastoju krwi w żylnych naczyniach obwodowych oraz na skutek zwiększenia przepuszczalności naczyń krwionośnych łożyska wątroby doszło do wodobrzusza. Doszło również do rozwinięcia niewydolności serca z małym rzutem, która występuje przy zmniejszonej efektywności serca jako pompy. Taka sytuacja doprowadza do spadku ciśnienia tętniczego krwi, wywołując zmniejszenie przepływu krwi przez mięśnie szkieletowe, pobudzenie układu współczulnego oraz spadek kurczliwości lewej komory serca (8, 9). Zmiany te doprowadzają do występowania objawów klinicznych, które zaobserwowano u naszego pacjenta – nietolerancji wysiłkowej, bladości błon śluzowych, wydłużenia czasu włośniczkowego, częstoskurczu oraz słabo wyczuwalnego tętna na tętnicach udowych. Ze względu na słabą perfuzję nerek i hipotensję w badaniach krwi występował wzrost stężenia mocznika [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników, którzy są lekarzami weterynarii
lub posiadają wykupioną subskrypcję.
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy