Jaskra u kotów − od rozpoznania do leczenia. Cz. I

Rodzaje jaskry

Jaskra obejmuje wiele jednostek chorobowych, ich patofizjologia, objawy kliniczne i leczenie są różne, stąd nie ma dokładnej definicji, która określałaby jej rodzaje. Ogólnie jaskrę możemy podzielić na pierwotną i wtórną. Stosuje się również podział anatomiczny wynikający z budowy kąta przesączania. Wyróżniamy jaskrę otwartego kąta oraz zamkniętego kąta przesączania. Określenie „jaskra pierwotna” oznacza, że utrudniony odpływ cieczy wodnistej z oka nie jest wynikiem żadnej innej choroby oka. Ten typ jaskry przekazywany jest z rodziców na potomstwo (1, 2). Rozwija się w obu oczach, choć często zmiany najpierw dotykają jednego, a po upływie czasu drugiego oka.

Rzadko ten typ jaskry występuje u kotów. Przyczyną jaskry pierwotnej jest goniodysgeneza, czyli wrodzona dysplazja elementów wchodzących w skład budowy kąta przesączania oraz odkładanie się w nim glikozaminoglikanów. Jaskra wtórna jest postacią spowodowaną inną chorobą oczu, jak np. urazem (ryc. 8), zapaleniem błony naczyniowej oka, jako skutek obwodowych zrostów przednich lub tylnych (ryc. 9), nowotworem wewnątrzgałkowym (ryc. 10) lub chorobami ogólnymi (ryc. 11), w przebiegu których dochodzi do podwyższonego ciśnienia śródocznego. Występuje z reguły w jednym oku. U kotów najczęściej w praktyce mamy do czynienia z jaskrą wtórną z wąskim lub szerokim kątem przesączania (6). Jaskra wtórna otwartego kąta wynika z patologii w obrębie utkania beleczkowego i dalszych dróg odpływu cieczy wodnistej z oka.

Typowymi postaciami tej jaskry są: jaskra fakolityczna związana z uwalnianiem białek z przejrzałej soczewki, jaskra barwnikowa związana z uwalnianiem melaniny z tęczówki i zamykaniem kąta przesączania, jaskra hemolityczna po wylewie krwi do komór oka, jaskra pourazowa oraz polekowa – występująca po d...