Jakie jest Twoje rozpoznanie? Strupy i świąd u Yorkshire terriera. Cz. 2

Interpretacja wyników

Cytologia

W badaniu cytologicznym stwierdzono liczne neutrofile (zarówno niezdegenerowane, jak i zdegenerowane) oraz liczne makrofagi. Część makrofagów wykazywała leukofagię i fagocytowała kruszywo komórkowe. Zaobserwowano nieliczne limfocyty (głównie małe). Stwierdzono również nieliczne bakterie wewnątrzkomórkowe (ziarniaki). Obraz cytologiczny wskazywał na obecność mieszanego zapalenia z komponentem bakteryjnym. Zakażenie mogło być pierwotne lub wtórne do innego zaburzenia.

Mikrobiologia

Biorąc pod uwagę wynik badania cytologicznego, posiew bakteryjny prawdopodobnie dał wynik fałszywie ujemny. Antybiotykoterapia zmniejsza czułość badania mikrobiologicznego w wykrywaniu bakterii. W takich przypadkach, gdy wysyła się materiał do laboratorium, ważne jest, aby na zleceniu określić, że pacjent przyjmuje antybiotyki. Ujemny posiew mykologiczny nie wskazywał na obecność zakażenia dermatofitami.

Czynność tarczycy

Obniżenie stężenia T4 przy prawidłowych wartościach TSH i fT4 jest najbardziej typowe dla choroby pozatarczycowej/zespołu eutyreozy chorobowej, który mógł być wtórny do choroby dermatologicznej.

Wnioski, rozpoznania różnicowe i następne kroki

Na podstawie objawów klinicznych i laboratoryjnych postawiono rozpoznanie głębokiego ropnego zapalenia skóry (łac. pyoderma). Zaburzenie było prawdopodobnie wtórne do innej choroby podstawowej, np. alergii czy choroby tła immunologicznego. Zakażenie grzybicze i nowotwór (np. chłoniak) były mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę wyniki wcześniejszych i obecnych badań. Wyniki nie wskazywały na niedoczynność tarczycy ani chorobę pasożytniczą.

Dalszą diagnostykę (tj. powtórną biopsję skóry) zaplanowano po zaleczeniu głębokiego ropnego zapalenia skóry. Antybiotyk zmieniono na doksycyklinę. Doraźne leczenie uwzględniało również wieloskładnikową maść okulistyczną i okłady z soli fizjologicznej. Na wizycie kontrolnej 2 tygodnie później nie stwierdzono poprawy. Zmiany pojawiły się dodatkowo na czole, u podstawy małżowin usznych i w okolicy oczu.

Zadecydowano o powtórzeniu badania histopatologicznego. Ze względu na podejrzenie procesu tła immunologicznego, zaraz po pobraniu próbek rozpoczęto leczenie prednizolonem (1 mg/kg m.c. doustnie). Wkrótce po wdrożeniu glikokortykoidów zmiany rozprzestrzeniły się po całym ciele pacjenta (ryc. 1). Pogorszył się również jego stan ogólny – pies stał się lekko apatyczny oraz miał mniejszy apetyt i pragnienie.