Jądra w badaniu ultrasonograficznym psów i kotów. Cz. I
Pobieranie próbek
Badanie USG jąder jest bardzo cennym narzędziem diagnostycznym, jednak nie pozwala na postawienie ostatecznego rozpoznania. W dalszym różnicowaniu patologii można pobrać próbki i wykonać badanie cytologiczne i/lub histopatologiczne czy bakteriologiczne.
Aspiracyjna biopsja cienkoigłowa oraz biopsja gruboigłowa są łatwe do przeprowadzenia, zwłaszcza pod kontrolą USG. Dzięki kontroli ultrasonograficznej biopsja stała się precyzyjną, czułą oraz specyficzną metodą diagnostyczną, zwłaszcza w przypadku zmian ogniskowych. Pobranie materiału najczęściej rozpoczyna się od małoinwazyjnej biopsji cienkoigłowej przy użyciu igły o przekroju 21-23 G oraz strzykawki lub pistoletu do aspiracji (13-15). Aby nie podrażnić moszny, wykorzystuje się dostęp z kanału pachwinowego u zwierzęcia leżącego na grzbiecie (ryc. 3). Ręką niedominującą ujmuje się jądro i przesuwa w kierunku kanału (ryc. 13). W przypadku znacznego powiększenia zmienionego chorobowo jądra lub innych zmian, które nie pozwalają na przesunięcie jądra do kanału pachwinowego, wykonuje się biopsję przez mosznę. Zwierzę należy farmakologicznie uspokoić przed zabiegiem, a skórę – zdezynfekować. Tor biopsyjny powinien omijać najądrze. Po wykonanej biopsji cienkoigłowej tylko część próbek jest reprezentatywna, dlatego w sytuacji braku potwierdzenia choroby nie można jej wykluczyć.
Biopsja gruboigłowa wykonywana jest przy pomocy igły Thru-cut. Zabieg jest bardziej inwazyjny i może prowadzić do powikłań takich jak: krwiaki wymagające rewizji i drenażu, zapalenie ądra i najądrza, ogniska zwłóknienia lub martwicy, atrofia jądra (16). Negatywne skutki uboczne występują częściej i są silniej zaznaczone u pacjentów, u których wykonano biopsję chirurgiczną (16, 17). Po pobraniu materiału do badania dokładnie zszywa się kolejno błonę białawą jądra i osłonki jądra, zwracając uwagę, by nie przyszyć osłonek do jądra.
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
