Inwazje pasożytów – nieustanna wojna

Profilaktyka pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych jest podstawowym zabiegiem wykonywanym w gabinetach weterynaryjnych. Niestety wciąż zdarzają się pewne błędy w planowaniu właściwej strategii zwalczania parazytoz, przez klient co nie zawsze jest usatysfakcjonowany z otrzymania właściwej pomocy. Dzieje się tak najczęściej z kilku powodów. Pierwszym z nich jest stosowanie leków nieprzeznaczonych dla danej grupy zwierząt (gatunek, wiek). Stosunkowo często stosuje się u zwierzęcia ten sam preparat przez wiele lat, co może przyczyniać się do powstawania oporności.

Innym problemem jest uleganie presji klienta, który, celem minimalizowania kosztów, sam decyduje o doborze leków, czasie ich podawania, a nawet ich dawkowaniu, opierając się na nierzetelnej wiedzy. Poważnym utrudnieniem są wciąż krążące popularne mity, na przykład mówiące, że zwierzę, które nie styka się z innymi, na pewno nie jest zarażone, czy że o obecności pasożytów świadczy dopiero ich obecność w kale. Tymczasem profilaktyka pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych powinna przebiegać pod nadzorem lekarsko-weterynaryjnym w celu uniknięcia braku efektu, przypadków zatrucia lekiem czy narastania oporności na daną substancję leczniczą. Bowiem stawka w tej swoistej „wojnie z pasożytami” jest wysoka. Chodzi nie tylko o zdrowie zwierząt, ale także ludzi, którzy mogą ulegać inwazji pasożytów zwierzęcych (toksokaroza, bąblowica itp.) (1).

Inwazje pasożytnicze stanowią ciągle zagrożenie dla zdrowia, a w niektórych przypadkach także życia zwierząt i ludzi. W skrajnych przypadkach notuje się upadki całych stad czy hodowli, zwierzęta są także wektorem pasożytów groźnych dla człowieka (2, 3). Wprawdzie w praktyce spotyka się najczęściej przypadki umiarkowanej inwazji, ale nawet taki stan odbija się niekorzystnie na stanie zdrowia pacjenta. Chore zwierzęta chudną, ich sierść staje się matowa, zaś one same wykazują różnego stopnia osłabienie, co przekłada się na zwiększoną podatność na inne choroby (2-4).

I...