Inwazje D. repens u psów – obserwacje własne
Pierwsze doniesienia na temat dirofilariozy pochodzą z XVII wieku, kiedy to Francesco Birago opisał obecność w sercu psów myśliwskich pasożytów, które pierwotnie uznano za Dyoctophyma renale (1). Obecnie mianem dirofilariozy określa się grupę chorób transmisyjnych wywoływanych przez pasożyty z rodzaju Dirofilaria, których głównymi przedstawicielami są gatunki D. immitis i D. (Nochtiella) repens. Oba patogeny różnią się biologią i zjadliwością. D. immitis jest czynnikiem etiologicznym psiej oraz kociej sercowo-płucnej dirofilariozy (2, 3, 4). Przenoszący nicienia komar (samice z rodziny Culicidae) może zarazić człowieka, jednakże Dirofilaria immitis w organizmie ludzkim nie jest w stanie rozwinąć się do postaci dorosłej i nie dociera do serca (5-7). D. repens u małych zwierząt wywołuje zmiany w tkance podskórnej. Pasożyt ten może być także czynnikiem etiologicznym skórnej dirofilariozy u ludzi (8, 9).
Dirofilarie rozwijają się w organizmie dwóch żywicieli: pierwszym jest komar, zaś drugim – kręgowce – głównie psy, a także koty, fretki czy wydry. Istnieje ponad 60 gatunków komarów, które mogą przenosić opisywane nicienie.
Cykl życiowy D. immitis przedstawia się następująco:
- Komar pobiera krew od zarażonego zwierzęcia zawierającą mikrofilarie: niewielkich rozmiarów, wydłużone i cienkie formy rozwojowe nicienia pływające swobodnie we krwi obwodowej.
- Mikrofilarie zwiększają swe rozmiary i wędrują w ciele komara do jego jamy gębowej.
- W trakcie kolejnego pobierania pokarmu przez komara mikrofilarie dostają się do krwi kolejnego żywiciela (najczęściej psa), przenikając przez skórę.
- Larwy dojrzewają w tkance mięśniowej głównie mięśni [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
