Udział Polaków w rozwoju szkolnictwa weterynaryjnego w Charkowie w XIX wieku

W 2025 roku będziemy obchodzić 220. rocznicę powstania szkolnictwa weterynaryjnego w Charkowie. Początkiem tej działalności była Katedra Leczenia Zwierząt działająca w ramach miejscowego uniwersytetu, a konkretnie Wydziału Medycznego. Dzięki temu miasto na przełomie XIX i XX w. było jednym z czterech ośrodków oświaty kształcącym w zakresie weterynarii w Imperium Rosyjskim. Podobne uczelnie funkcjonowały w Sankt Petersburgu, Dorpacie i Moskwie. W większości z nich pracowali polscy profesorowie, a polska młodzież zdobywała wykształcenie weterynaryjne, ale szczególną cechą ośrodka charkowskiego było to, że wszystkie etapy rozwoju, począwszy od Praktycznej Szkoły Weterynaryjnej, poprzez Charkowską Szkołę Weterynaryjną, aż do Charkowskiego Instytutu Weterynaryjnego, realizowane były dzięki staraniom i pod kierunkiem Polaków. Okazało się, że Charków był jednym z nielicznych miejsc, gdzie polscy lekarze weterynarii mogli bez większych przeszkód realizować marzenia zawodowe. Kluczową rolę w tym procesie odegrali: Karol Wiśniewski, Napoleon Halicki, Jerzy Poluta (1).

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie krótkiej retrospektywy ukazującej powstanie uczelni weterynaryjnej w Charkowie w XIX w. oraz rolę, jaką w ten proces wnieśli Polacy.

Hrabia Seweryn Potocki i profesor Franc Pilger – ojcowie charkowskiej szkoły weterynaryjnej

Na początku XIX w. Charków [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas