Rozstrzeń oskrzeli

Leczenie

Leczenie rozstrzeni oskrzeli bywa sporym wyzwaniem, zważywszy na fakt, że większość pacjentów ma upośledzoną zdolność usuwania wydzieliny oskrzeli z dolnych dróg oddechowych. Większość przypadków rozstrzeni oskrzeli przebiega z utrwalonym kaszlem i niepoddającymi się leczeniu, przewlekłymi zakażeniami bakteryjnymi płuc. Wiele zwierząt z rozstrzenią oskrzeli potrzebuje długotrwałej antybiotykoterapii, jednak w świetle narastającej częstotliwości występowania antybiotykooporności wśród bakterii w każdym przypadku należy zachować rozsądek w stosowaniu leków z tej grupy.

W związku z powyższym dobór antybiotyku u pacjentów z przewlekłą chorobą, taką jak rozstrzeń oskrzeli, która wymaga długotrwałej antybiotykoterapii, powinien opierać się na wynikach posiewu z antybiogramem. Idealnym rozwiązaniem jest stosowanie antybiotyków pierwszego rzutu, takich jak: amoksycylina, cefalosporyny pierwszej generacji lub sulfonamidy. Główną trudnością w prowadzeniu antybiotykoterapii jest monitorowanie leczenia i dostosowywanie go w zależności od stopnia nasilenia choroby.

Rutynowo nie pobiera się powtórnie próbek z dróg oddechowych do badania, a więc obecnie nie ma żadnych obiektywnych parametrów, za pomocą których można mierzyć postępy leczenia pacjentów z rozstrzenią oskrzeli. Co za tym idzie − monitorowanie pacjentów odbywa się głównie przy wykorzystaniu parametrów klinicznych, takich jak wykazanie poprawy komfortu funkcjonowania i ograniczenia częstotliwości kaszlu. Kontrolne zdjęcia rentgenowskie lub TK wykonuje się zwłaszcza w przypadku pogorszenia stanu pacjenta i służą one ocenie występowania powikłań, np. pogłębienia odoskrzelowego zapalenia płuc lub powstawania obszarów zakażenia bądź ropni wymagających opracowania chirurgicznego.

Zasadniczo nie ma wskazań do wykonania zabiegu chirurgicznego, a większość przypadków leczy się farmakologicznie. Często wprowadza się także leczenie wspomagające, obejmujące nebulizację, nawilżanie powiet...