Patologia cyfrowa w medycynie weterynaryjnej
Proces digitalizacji preparatów
Proces
patologii cyfrowej wprowadza do patologii klasycznej dodatkowy krok
digitalizacji preparatów. Aktualnie odbywa się to za pomocą
specjalistycznych skanerów cyfrowych przeznaczonych do preparatów
patologicznych. Skanery te są de facto zmodyfikowanym
mikroskopem, który oprócz źródła światła i obiektywów o rożnym
powiększeniu, wyposażony jest w mechanizm przesuwający obiektyw wzdłuż
i wszerz preparatu oraz sensor podobny do tych w aparatach cyfrowych,
rejestrujący cyfrowo obraz spod obiektywu.
Proces digitalizacji
preparatów mikroskopowych obejmuje cztery kolejne etapy: akwizycję
(skanowanie), przechowywanie, edycję oraz wyświetlanie obrazów. Skanery
preparatów mikroskopowych składają się z czterech głównych części:
źródła światła, poruszanego mechanicznie stolika na preparaty,
obiektywów powiększających oraz wysokiej jakości kamery cyfrowej
do akwizycji obrazu (5).
Obraz tkanek rejestrowany jest przez
skanery kwadrat po kwadracie lub linia za linią. Kamera cyfrowa
rejestruje obrazy poszczególnych kwadratów lub linii i cyfrowo łączy
je ze sobą, tworząc obraz całego preparatu WSI.
Większość
nowoczesnych skanerów ma wbudowaną funkcję automatycznego rozpoznawania
tkanki na preparacie, wykonując szybki skan całego szkiełka podstawowego
pod małym powiększeniem, co znacznie zwiększa wydajność procesu
skanowania.
Preparaty można skanować w rożnych powiększeniach.
Zazwyczaj do oglądania i standardowej interpretacji oraz rutynowej
analizy preparatów barwionych hematoksyliną i eozyną, jak i do oceny
immunohistochemii wystarczy obiektyw o powiększeniu 20x. W celu
obrazowania innych technik barwienia, jak np. hybrydyzacja in situ, konieczne jest zastosowanie obiektywu o powiększeniu 40x.
Cyfrowe
reprezentacje szklanych preparatów mikroskopowych mogą być oglądane
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii