Jakie jest Twoje rozpoznanie? Toksoplazmoza u psów i kotów - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Jakie jest Twoje rozpoznanie? Toksoplazmoza u psów i kotów

Toksoplazmoza to jedna z częściej występujących zoonoz pasożytniczych. Badania pokazują, że kontakt z czynnikiem etiologicznym, którym jest pierwotniak Toxoplasma gondii, jest odnotowywany u ludzi na wszystkich kontynentach. Podobnie jest z mianami swoistych przeciwciał przeciwko pasożytowi, które stwierdza się u psów i kotów na całym świecie. Znajomość czynnika etiologicznego, jego cyklu rozwojowego oraz objawów klinicznych u ludzi i zwierząt umożliwia szybszą diagnostykę problemu.

Biologia pasożyta

Czynnikiem etiologicznym toksoplazmozy u zwierząt i ludzi jest wewnątrzkomórkowy pasożyt zaliczany do pierwotniaków – Toxoplasma gondii. Występuje on w różnych postaciach – sporozoitów w oocystach, tachyzoitów i bradyzoitów w cystach. Cysty (postacie otorbione) występują w tkankach takich narządów jak mózg, serce, mięśnie. Oocysty powstają u żywiciela ostatecznego w wyniku procesu płciowego. Są wydalane wraz z kałem w stadium niewysporulowanym i dopiero po sporulacji – która trwa 2-5 dni, a rozpoczyna się 24 godziny po wydaleniu – stają się inwazyjne. Żywicielem ostatecznym są koty oraz inne kotowate z rodziny Felidae.

Z kolei do żywicieli pośrednich zalicza się wszystkie gatunki ssaków, a także ptaków, gadów, a nawet ryb. Tkankowa postać T. gondii w formie tachyzoitów w komórkach oraz cyst wypełnionych bradyzoitami może wywołać inwazje po spożyciu narządów wewnętrznych, surowego mięsa lub poddanego niewłaściwej obróbce termicznej. To właśnie w taki sposób zarażają się koty, kiedy zjadają upolowane gryzonie lub ptaki z tkankową postacią pierwotniaka. Zdecydowanie rzadziej dochodzi do inwazji u kotów poprzez spożycie oocyst ze środowiska zewnętrznego.

Obecność w diecie surowego mięsa lub też żywienie oparte na diecie BARF, które staje się coraz bardziej powszechne, może być potencjalną drogą zakażenia u psów i kotów. Ponadto łatwość w przenoszeniu w środowisku z wodą, wilgotną glebą, karmą, sprzyja rozprzestrzenianiu się inwazji. Psy rzadko zarażają się ...

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników, którzy są lekarzami weterynarii
lub posiadają wykupioną subskrypcję.
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy