Guzki skórne i zmiany rumieniowate u psa. Cz. II

Rozpoznanie/podsumowanie

Biorąc pod uwagę objawy kliniczne i wyniki badań laboratoryjnych, postawiono rozpoznanie jałowego guzkowego zapalenia tkanki podskórnej u psów. Ponadto stwierdzono powierzchowne zakażenie skóry, najprawdopodobniej wtórne do choroby podstawowej. Bez dalszych badań nie można było wykluczyć choroby wątroby i dróg żółciowych.

Dyskusja

Panniculitis to zapalenie podskórnej tkanki tłuszczowej. Zaburzenie to może być uogólnione lub miejscowe i objawia się w postaci twardych lub chełboczących, dobrze odgraniczonych guzków, które zwykle są zlokalizowane na tułowiu, szyi i kończynach. W przypadku owrzodzenia zmiany mogą się sączyć – wysięk jest oleisty lub ropny. Mogą pojawić się również objawy ogólnoustrojowe, takie jak gorączka, brak apetytu i apatia. Czynniki etiologiczne to: uraz, ciało obce/reakcja w miejscu iniekcji, zakażenie (bakteryjne, ale też grzybicze), proces tła immunologicznego, choroba trzustki, niepożądana reakcja na leczenie, uszkodzenie naczyń krwionośnych oraz niedobór witaminy E. Określenie konkretnej przyczyny jest trudne w praktyce klinicznej.

Jałowe guzkowe zapalenie tkanki podskórnej u psów to choroba, która może być idiopatyczna lub wtórna do zaburzenia ogólnoustrojowego. Rasy predysponowane to jamnik i pudel. Rozpoznanie jest oparte na: opisie pacjenta (rasa psa, młody wiek), rozmieszczeniu zmian (zwykle tułów), obrazie cytologicznym, ujemnym posiewie w kierunku bakterii i grzybów oraz badaniu histopatologicznym (w tym ujemnym barwieniu PAS, z kwasem nadjodowym i odczynnikiem Schiffa, pod kątem obecności struktur grzybiczych). Ocena histopatologiczna jest szczególnie przydatna w zmianach zwłókniałych, w których cytologia może nie dać jednoznacznego wyniku. Obecność atypowych komórek mezenchymalnych w materiale ze zmian tego rodzaju może uniemożliwić jednoznaczne cytologiczne rozróżnienie rozrostu tkanki łącznej włóknistej (fibroplazji) od nowotworu mezenchymalnego. Leczenie jałowego zapalenia podskórnej tkan...