Guzki skórne i zmiany rumieniowate u psa. Cz. II

fot. istockphoto.com

Jak należałoby zinterpretować zmiany w wynikach badań laboratoryjnych?Jakie dalsze badania należałoby wykonać?Jakie jest Twoje rozpoznanie?

Interpretacja wyników

Hematologia

Niedokrwistość nieznaczną do umiarkowanej powinno się uznać za nieregeneratywną, biorąc pod uwagę niską liczbę retikulocytów. Wskaźniki czerwonokrwinkowe były w normie, co sugerowało, że niedokrwistość miała charakter normocytarny i normobarwliwy – ocena rozmazu krwi byłaby niezbędna, żeby to potwierdzić. Wskazane zaburzenie jest często związane z chorobą przewlekłą – do jego pojawienia się u naszego pacjenta mogło przyczynić się zapalenie/zakażenie oraz niedoczynność tarczycy. Zważywszy na długotrwały przebieg niedokrwistości oraz jej nieznaczne nasilenie zaburzenie hemolityczne (prowadzące do niedokrwistości preregeneratywnej), było to mało prawdopodobne. Brak było oznak krwawienia. Nieznaczna limfopenia była najprawdopodobniej wtórna do działania glikokortykosteroidów – leczenia ± stresu.

Biochemia

Umiarkowane podwyższenie ALP było najprawdopodobniej wtórne do leczenia glikokortykosteroidami, a konkretnie – wzrostu aktywności jego izoenzymu indukowanego przez glikokortykosteroidy. Nieznaczny wzrost ALT i AST wskazywał na uszkodzenie hepatocytów, np. polekowe. Należało również rozważyć obecność choroby wątroby i dróg żółciowych (pierwotnej lub wtórnej); do wykluczenia tego zaburzenia niezbędne byłoby rozszerzenie diagnostyki. Uszkodzenie mięśni było mało prawdopodobne, biorąc pod uwagę prawidłową aktywność CK.

Stężenie T4 u psów leczonych na niedoczynność tarczycy powinno się mierzyć 4-6 godzin po podaniu lewotyroksyny – wartość tego parametru powinna znajdować się w górnej połowie zakresu referencyjnego. Gdy stężenie jest niższe, należy rozważyć zmianę dawki. U naszego pacjenta poziom T4 mógł ulec obniżeniu wtórnie do leczenia glikokortykosteroidami. W źródłach brak informacji na temat docelowej wartości hormonu u psów przyjmujących leki wpływając...