Hiperfosfatemia i hipokalcemia w praktyce klinicznej
Wtórna nadczynność przytarczyc
U wielu zwierząt z przewlekłą chorobą nerek rozwija się wtórna nadczynność przytarczyc, której sprzyja również niedostateczne wytwarzanie aktywnego metabolitu witaminy D przez niewydolne nerki. Wtórna nadczynność przytarczyc manifestuje się zmniejszeniem stężenia wapnia i zwiększeniem stężenia fosforanów oraz PTH w surowicy. Długotrwała, nieprawidłowo leczona wtórna nadczynność przytarczyc prowadzi do wielu zaburzeń ogólnoustrojowych, takich jak zmiany kostne ze zwiększonym ryzykiem złamań oraz zwapnienia w tkankach miękkich i naczyniach krwionośnych.
Zmniejszone stężenie fosforanów w surowicy stwierdza się w niektórych bardzo rzadkich, uwarunkowanych genetycznie chorobach nerek. W chorobach tych na skutek uszkodzenia cewek nerkowych dochodzi do zwiększonego wydalania fosforanów z moczem. Leczenie objawowe niedoczynności przytarczyc, niewydolności nerek oraz zaburzeń w metabolizmie witaminy D obejmuje suplementację wapnia i witaminy D lub jej aktywnych metabolitów.
W przewlekłej niewydolności nerek oprócz suplementacji wapnia i witaminy D konieczne jest także ograniczenie fosforanów w diecie, a w wielu przypadkach podawanie leków wiążących fosforany w przewodzie pokarmowym (sewelamer). Konieczne jest ściśle monitorowanie równowagi wapniowej oraz kwasowo-zasadowej (5).
Reasumując: homeostaza wapnia i fosforu jest ściśle ze sobą powiązana. Regulowana jest przez parathormon, kalcytoninę oraz witaminę D. Hormony te wpływają na przemianę wapnia oraz działają na kości, nerki oraz przemiany żołądkowo-jelitowe.
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
