Hiperfosfatemia i hipokalcemia w praktyce klinicznej
Objawy kliniczne są bezpośrednio związane ze zmniejszeniem stężenia wapnia zjonizowanego w płynie zewnątrzkomórkowym. Szybkość, z jaką dojdzie do obniżenia się ich poziomu, determinuje rozwój objawów nerwowo-mięśniowych.
Objawy nerwowo-mięśniowe obejmują:
- miejscowe drżenia mięśni,
- skurcze kończyn miednicznych,
- sztywny chód,
- drgawki.
Do ich pojawienia się dochodzi często podczas wysiłku, w stanach podniecenia lub stresu. W niektórych przypadkach obserwuje się intensywne ocieranie głowy, wylizywanie, gryzienie kończyn.
Można to tłumaczyć drętwieniem spowodowanym zwiększoną pobudliwością czuciową. W badaniu elektrokardiograficznym serca można stwierdzić bradykardię oraz wydłużenie odcinka QT oraz wysoki lub odwrócony załamek T. Intensywne leczenie tężyczki hipokalcemicznej wymaga zastosowania wapnia w dawce 0,5 do 1,0 mmol Ca2+/kg masy ciała podanego, jako glukonian wapnia w powolnym dożylnym wlewie. Po ustąpieniu objawów glukonian wapnia można podawać w formie kroplówek podskórnych (rozcieńczony 1:4 z 0,9% NaCl), co 6 godzin (4).
Leczenie podtrzymujące polega na doustnym podawaniu preparatów witaminy D i mleczanu lub węglanu wapnia. Przy odpowiednim monitorowaniu pacjenta rokowanie jest bardzo dobre. W początkowej fazie choroby szczególnie stężenie wapnia we krwi powinno być kontrolowane codziennie.
Stężenie wapnia w surowicy należy oznaczyć w każdym przypadku pojawienia się objawów tężyczkowych, neurologicznych, a szczególnie w przypadku stwierdzenia wydłużonego odstępu [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
