Herpeswiroza u psów rozrodowych

Herpeswiroza − czynniki ryzyka zakażeń CHV-1

Tak jak w przypadku każdej choroby zakaźnej, bardzo ważnym aspektem w herpeswirozie psów jest określenie czynników ryzyka związanych z wystąpieniem choroby.

Zgodnie z doniesieniami badań naukowych, do czynników ryzyka, które mogą mieć związek z zakażeniem CHV-1, zalicza się:

rodzaj kenelu, wiek, metodę krycia (naturalne/inseminacja), fazę cyklu płciowego, przebycie kaszlu kenelowego, wielkość kenelu, zarządzanie hodowlą, bioasekurację (5, 18).

Wśród powyższych określono 3 główne czynniki, które odgrywają najważniejszą rolę w rozprzestrzenianiu się wirusa i cyrkulacji w populacjach zwiększonego ryzyka na zakażenie. Są to wielkość kenelu, bioasekuracja i przebycie w przeszłości kaszlu kenelowego. Pozostałe czynniki, które brano pod uwagę w określaniu czynników ryzyka mogących mieć znaczenie w zakażeniu CHV-1, takie jak płeć, rasa i udział wystawach, nie były statystycznie istotne (5, 18).

Każda suka, która ma być dopuszczana do rozrodu, powinna być badana w kierunku CHV-1 (serologia i/lub PCR). Suki ciężarne, u których nie zdołano wykonać badań przesiewowych, powinno się poddać kwarantannie. Czas, który określono jako „sześciotygodniowy okres zagrożenia” wystąpienia herpeswirozy u takich samic (i ich potomstwa), to 3 tygodnie przed porodem oraz 3 tygodnie po porodzie.

Jak prawidłowo diagnozować herpeswirozę psów?

Obecnie do celów diagnostycznych w kierunku herpeswirozy psów dostępne są badania laboratoryjne pośrednie (SN) oraz bezpośrednie (IF, PCR, qPCR). Ze względu na szybki spadek miana przeciwciał po reaktywacji zakażenia (do kilku tygodni) ujemny wynik badań serologicznych nie będzie podstawą do wykluczenia choroby lub nosicielstwa (13). W przypadku zakażeń pierwotnych miano przeciwciał ...