Herpeswiroza u psów rozrodowych

Herpeswiroza − objawy kliniczne i przebieg zakażenia

Głównymi bramami wejścia dla CHV-1 są drogi nosowo-ustna oraz płciowa (17). Możliwe jest również zakażenie płodów przez łożysko od matki. Ryc. 1 przedstawia, w jaki sposób wirus rozprzestrzenia się w trzech różnych subpopulacjach psów. CHV-1 pierwotnie namnaża się w nabłonku dróg oddechowych lub pochwy, a następnie drogami nerwowymi dociera do lokalnych zwojów nerwowych (nerwu trójdzielnego lub lędźwiowo-krzyżowego), gdzie, tak jak w przypadku zakażeń innymi alfaherpeswirusami, zachodzi zjawisko latencji (9).

Do reaktywacji zakażenia może dojść samoczynnie (reaktywacja spontaniczna) lub w wyniku działań leków immunsupresyjnych, takich jak kortykosteroidy, cyklosporyna, cyklofosfoamid. Ponadto inne czynniki, takie jak: podawanie epinefryny, zabiegi chirurgiczne, stres (poród, wystawa psów, wizyta u lekarza weterynarii, krycie, podróż etc.), światło UV oraz urazy mogą prowadzić do ponownej replikacji i siewstwa (2, 6, 15, 19). Czynniki, które mogą wpływać na osłabienie odporności, tj.: wiek, ciąża, stres, terapia immunosupresyjna, współistniejące choroby, sprzyjają zakażeniu CHV-1 (17).

U suk pomiędzy 3. tygodniem przed terminem porodu a 3. tygodniem po porodzie występuje zwiększone ryzyko reaktywacji zakażenia (16). Szczenięta pochodzące od matek, u których doszło do zakażenia lub wtórnego namnażania się wirusa w czasie ciąży, są słabe i często padają bez specyficznych objawów klinicznych. Czynnikiem sprzyjającym namnażanie się wirusa u noworodków jest niska ciepłota ciała. Powszechnie uważa się, że podwyższenie temperatury u takich zwierząt do 38,4/39,5°C zwiększa szansę przeżycia (3).

Brakuje jednak szczegółowych badań, aby potwierdzić tezę, że wzrost temperatury ogranicza bądź uniemożliwia namnażanie się CHV-1...