Herpeswiroza u psów rozrodowych

Herpeswirus psów typu 1 (Canine Herpesvirus type 1, CHV-1) należy do rodziny Herpesviridae, podrodziny Alphaherpesviridae, rodzaju Varicellovirus (12, 14). Jest to wirus o dwuniciowym DNA, posiadający swoiste składniki otoczki, nazywane glikoproteinami (tab. 1), które indukują wytwarzanie przeciwciał neutralizujących. Ich obecność jest również wykorzystywana do bezpośrednich metod wykrywania wirusa. Herpeswirus psów jest podobny do innych alfaherpeswirusów występujących u różnych gatunków zwierząt.

Filogenetycznie jest on blisko związany z herpeswirusem kotów typu 1 (FHV-1). CHV-1 wywołuje jednak objawy tylko u psowatych − domowych i dzikich (12). Występuje powszechnie, na całym świecie, i zwykle diagnozowany jest u suk dopuszczanych do rozrodu oraz szczeniąt do 3. tygodnia życia.

Zakażenie CHV-1 może prowadzić do problemów w rozrodzie, głównie związanych z występowaniem objawów u szczeniąt (syndrom słabego szczenięcia, śmiertelne krwotoczne zapalenie narządów miąższowych u noworodków, nagłe upadki) oraz zaburzeń płodności i okresu ciąży u suk.

Występowanie herpeswirozy w psich kenelach ma znaczenie głównie ekonomiczne. Herpeswirus psów szybko i łatwo rozprzestrzenia się u zwierząt trzymanych w grupach o ograniczonej przestrzeni, głównie w schroniskach i hodowlach psów, jako konsekwencja ekspozycji osobników wrażliwych na te, które są już zakażone (10).

Wirus ten krąży w hodowlach, choć nie zawsze jest głównym czynnikiem problemów w rozrodzie. Najczęściej dorosłe psy są bezobjawowymi nosicielami lub też objawy kliniczne są niezauważane przez właścicieli. W licznych badaniach na całym świecie badano seroprewalencję zakażenia CHV-1. Wśród badanych populacji seropozytywnych psów było: w Norwegii − 80%, Finlandii − 81,5%, S...