Gruczoł krokowy w badaniu ultrasonograficznym psów. Cz. I

Prawidłowy obraz gruczołu krokowego

Prawidłowy stercz w obrazie USG charakteryzuje się jednorodną strukturą, o średnim lub drobnym utkaniu, jego płaty są symetryczne, o podobnej wielkości (ryc. 9, 10, s. 63, 64). Dogrzbietowo leży prostnica, która daje wyraźny cień akustyczny na poprzecznych skanach (ryc. 10, 16). Dobrzusznie znajduje się krawędź kości łonowej, która również daje silny cień akustyczny (ryc. 4, s. 62).

W płaszczyźnie podłużnej gruczoł krokowy ma postać okrągłej lub owalnej struktury o gładkich krawędziach (ryc. 9, s. 63). Pomiędzy płatami gruczołu uwidacznia się cewka moczowa jako aechogenna lub hipoechogenna linearna struktura (ryc. 9, s. 63). W przekroju poprzecznym można dokładniej ocenić oba płaty (ryc. 4, 10, 11, 16, s. 62, 64, 65). W prawidłowym gruczole granica między płatami nie jest dobrze widoczna. Cieśń i znajdująca się w niej cewka moczowa ukazują się jako aechogenne lub hipoechogenne owalne struktury położone centralnie (ryc. 4, 10, 11, 16, s. 62, 64, 65).

Echogeniczność narządu, tak jak i jego wymiary, zależy głównie od wieku i statusu hormonalnego zwierzęcia. U młodych, niedojrzałych płciowo samców lub u kastrowanych samców gruczoł jest hipoechogeniczny względem otaczających tkanek (ryc. 12-15, s. 64). Wraz z wiekiem echogeniczność miąższu wzrasta (ryc. 9, 10, s. 62, 63). Część torebki stercza jest dobrze widoczna jako hiperechogenna linia w polu dalekim, tam, gdzie oś padającej wiązki ultradźwiękowej jest do niej prostopadła (ryc. 15, 16, s. 64).

Rozmiary gruczołu krokowego mają dość szeroki zakres i związane są z wielkością, rasą i wiekiem zwierzęcia (2, 11, 16, 17). Pomiary wykonywane są w najdłuższym i najszerszym miejscu gruczołu w przekroju podłużnym lub poprzecznym. Najlepiej wykonać pomiar w obu płaszczyznach i porównać wartości (ryc. 12, 13, s. 64). Z wiekiem dochodzi do powiększenia stercza (3, 16, 17). Proporcjonalnie rozbudowa tego narządu jest większa u psów ras małych i średnich (18). U niektórych ras ps...