Giardioza u psów i kotów: patogeneza − powikłania − frustracje. Cz. III
W poprzednich dwóch artykułach na temat giardiozy u psów i kotów omówiono patogenezę inwazji oraz przedstawiono możliwe jej powikłania, z których część może utrzymywać się latami od zarażenia. Niektóre spośród powikłań mogą dotyczyć nie tylko samego przewodu pokarmowego, ale również: gałki ocznej, stawów, mięśni czy skóry. Nie jest jednak ustalone, czy te opisywane u ludzi i zwierząt laboratoryjnych powikłania mogą wystąpić również u psów i kotów.
Omawiana choroba, jak już to przedstawiono w poprzednich dwóch artykułach, jest spowodowana inwazją pierwotniaków z rodzaju Giardia, spośród których u ludzi, psów i kotów inwazję powoduje gatunek G. intestinalis. Gatunek ten jest złożony z kilku grup genetycznych, uznawanych przez niektórych autorów za odrębne gatunki, niemniej jednak szczepy pasożyta należące do grupy A i grupy B powodują również inwazje u psów i kotów, a co za tym idzie, giardioza uznawana jest za zoonozę (1-3).
W prezentowanym trzecim artykule na temat giardiozy omówiono przebieg inwazji, metody diagnostyczne oraz leki stosowane w zwalczaniu pasożyta, zwracając uwagę na: możliwe powikłania, ponowne zarażenia, ograniczenia metod diagnostycznych oraz brak leków o 100-procentowej skuteczności w zwalczaniu inwazji.
Objawy
Przebieg giardiozy u żywicieli zależy od wielu czynników, m.in. od: zjadliwości szczepu (według niektórych źródeł szczep A jest bardziej patogenny od szczepu B), składu mikrobioty jelitowej, statusu immunologicznego żywiciela, jego wieku oraz od współistniejących zakażeń lub inwazji (4-6).
[...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
