Giardioza u psów i kotów: patogeneza − powikłania − frustracje. Cz. III - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Giardioza u psów i kotów: patogeneza − powikłania − frustracje. Cz. III

W poprzednich dwóch artykułach na temat giardiozy u psów i kotów omówiono patogenezę inwazji oraz przedstawiono możliwe jej powikłania, z których część może utrzymywać się latami od zarażenia. Niektóre spośród powikłań mogą dotyczyć nie tylko samego przewodu pokarmowego, ale również: gałki ocznej, stawów, mięśni czy skóry. Nie jest jednak ustalone, czy te opisywane u ludzi i zwierząt laboratoryjnych powikłania mogą wystąpić również u psów i kotów.

Omawiana choroba, jak już to przedstawiono w poprzednich dwóch artykułach, jest spowodowana inwazją pierwotniaków z rodzaju Giardia, spośród których u ludzi, psów i kotów inwazję powoduje gatunek G. intestinalis. Gatunek ten jest złożony z kilku grup genetycznych, uznawanych przez niektórych autorów za odrębne gatunki, niemniej jednak szczepy pasożyta należące do grupy A i grupy B powodują również inwazje u psów i kotów, a co za tym idzie, giardioza uznawana jest za zoonozę (1-3).

W prezentowanym trzecim artykule na temat giardiozy omówiono przebieg inwazji, metody diagnostyczne oraz leki stosowane w zwalczaniu pasożyta, zwracając uwagę na: możliwe powikłania, ponowne zarażenia, ograniczenia metod diagnostycznych oraz brak leków o 100-procentowej skuteczności w zwalczaniu inwazji.

Objawy

Przebieg giardiozy u żywicieli zależy od wielu czynników, m.in. od: zjadliwości szczepu (według niektórych źródeł szczep A jest bardziej patogenny od szczepu B), składu mikrobioty jelitowej, statusu immunologicznego żywiciela, jego wieku oraz od współistniejących zakażeń lub inwazji (4-6).

Inwazja może przebiegać bezobjawowo lub też mogą wystąpić objawy takie jak: biegunka, wzdęcia, wymioty, brak apetytu i spadek masy ciała (4-6). Spośród wymienionych objawów dominującym objawem jest biegunka, która na początku inwazji może mieć charakter wodnisty, natomiast z czasem konsystencja stolca może stać się pastowata, kał może być tłusty, z domieszką śluzu i znaczny objętościowo (6). W zależności od interakcji, jakie zachodzą...

Dostęp ograniczony.

Pełen dostęp do artykułu tylko dla zalogowanych użytkowników z wykupioną subskrypcją.
zaloguj się zarejestruj się

Weterynaria w Terenie

Poznaj nasze serwisy