Giardioza psów i kotów okiem klinicysty

Pasożyt − Giardia duodenalis syn. Giardia intestinalis

Pierwotniak, wiciowiec pasożytujący w jelicie cienkim pod postacią trofozoitu o wymiarach 9-21 x 9-15 µm (ryc. 1). Formą inwazyjną jest cysta wielkości 8-18 x 7-10 µm wydalana z kałem zarażonego zwierzęcia do środowiska zewnętrznego (ryc. 2). Okres prepatentny, czyli czas liczony od momentu zarażenia do wydalenia pierwszych cyst (lub pojawienia się w kale białka CWP1), wynosi 4-16 dni (1). Znajomość czasu prepatentnego giardii ma dla lekarza klinicysty zasadnicze znaczenie z dwóch powodów. Najkrótszy okres prepatentny, czyli 4 dni, wyznacza termin badania kontrolnego kału pacjenta w celu oceny skuteczności terapii. Nie ma sensu wykonywanie badania kontrolnego w piątym dniu lub późniejszym terminie od podania ostatniej dawki leku, ponieważ w razie wyniku dodatniego nie wiadomo, czy zastosowany preparat okazał się nieskuteczny, czy zwierzę uległo ponownemu zarażeniu.

Autorzy zalecają wykonywanie badania kontrolnego w 3. dniu po podaniu ostatniej dawki leku.

Na przykład przy zastosowaniu 5-dniowej terapii fenbendazolem kał do wykonania badania kontrolnego należy pobrać 8. dnia. Górny zakres okresu prepatentnego może być przyczyną problemów związanych z wykryciem inwazji giardii, ponieważ do 16. dnia w jelicie cienkim występują wyłącznie trofozoity. Brak jest cyst, a więc i białka CWP1, a to oznacza, że pasożyt jest niewykrywalny przy pomocy szybkich testów ELISA i immunochromatograficznych. W rozmazie bezpośrednim kału barwionego płynem Lugola też nie ma pewności wykrycia inwazji, mimo iż bada się w tym przypadku trzy próbki kału (w przypadku szybkich testów wystarczy jedna), każda pobrana z innej defekacji psa.

Niestety trofozoity giardii (podobnie jak cysty) są wydalane z kałem ...