Farmakoterapia bólu u zwierząt towarzyszących. Cz. II

Leki z grupy NLPZ mogą
wykazywać niekorzystne interakcje z innymi NLPZ lub
glikokortykosterydami (deksametazonem, flumetazonem,
metyloprednizolonem, prednizonem, prednizolonem), powodując wzrost
ryzyka zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego i nefrotoksyczności,
inhibitorami konwertazy angiotensyny (np. benazeprylem, enalaprylem,
imidaprylem czy ramiprylem), zmniejszając hipotensyjne działanie tej
grupy leków, furosemidem czy torasemidem przez zmniejszenie natri-
i diuretycznego działania tych diuretyków pętlowych. Należy również
unikać równoczesnego podawania NLPZ z lekami wykazującymi wysokie
powinowactwo do białek krwi, takich jak: fenobarbital, cefowecyna,
sulfonamidy, przeciwcukrzycowe pochodne sulfonylomocznika, doustne
antykoagulanty, cyklosporyna A czy też stosowane w weterynarii
chemioterapeutyki przeciwnowotworowe, ponieważ substancje czynne z grupy
NLPZ również w wysokim stopniu wiążą się z białkami krwi, głównie
albuminami, i mogą wypierać z połączeń z albuminami inne leki lub być
przez te leki wypierane. Może to prowadzić do wzrostu ich stężenia
w osoczu krwi, wydłużonego czasu działania oraz pojawienia się
nasilonych działań niepożądanych. Z kolei u pacjentów z występującą
hipoalbuminemią ze względu na duże powinowactwo NLPZ do białek krwi
istnieje możliwość wystąpienia we krwi zbyt wysokiego stężenia wolnych
cząstek NLPZ, co prowadzi do silniejszego działania farmakologicznego,
ale też nasilenia działań niepożądanych.

W ostatnim czasie został dopuszczony i zarejestrowany dla psów nowy lek o nazwie grapiprant, którego wskazaniem do stosowania jest leczenie bólu związanego z chorobą zwyrodnieniową stawów o nasileniu łagodnym do średniego. W polskim lecznictwie weterynaryjnym preparat zawierający grapiprant (preparat Galliprant tabl. 20 ...