Zatrucie glikolem etylenowym u psów i kotów – diagnostyka, objawy i leczenie
Leczenie
Leczenie należy rozpocząć przed badaniami potwierdzającymi zatrucie, ponieważ glikol etylenowy ulega szybkiemu metabolizmowi, Leczenie polega na przerwaniu wchłaniania, zwiększeniu wydalania niezmetabolizowanego glikolu etylenowego, zapobieganiu dalszemu metabolizmowi oraz korygowanie kwasicy metabolicznej.
Dalszemu wchłanianiu zapobiega wywołanie wymiotów w ciągu 1-2 godzin od spożycia, płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego (68, 69), chociaż sugeruje się, że działania te nie są efektywne ze względu na szybkie wchłanianie glikolu etylenowego (24). Bezpieczną i skuteczną substancją stosowaną w celu indukcji wymiotów, zarejestrowaną do stosowania u psów jest ropinirol (preparat Clevor), dostępny w postaci kropli do oczu. Szybko wchłania się do krwiobiegu, a wymioty występują już po 15-20 minutach od podania preparatu. Wymioty można wywołać także za pomocą apomorfiny (0,08 mg/kg m.c., i.m. lub s.c.) lub 3-proc. nadtlenku wodoru, należy jednak mieć na uwadze możliwe działania niepożądane w przypadku stosowania nadtlenku wodoru, w postaci zapalenia przełyku.
Należy pamiętać, aby nie wywoływać wymiotów u psów lub kotów wykazujących objawy neurologiczne z uwagi na zwiększone ryzyko zachłyśnięcia. Ze względu na szybkie wchłanianie glikolu etylenowego istotne jest natychmiastowe rozpoczęcie płynoterapii w celu przyśpieszenia wydalania substancji toksycznej, skorygowania odwodnienia oraz zwiększenia produkcji moczu.
Najistotniejszym elementem terapii jest zahamowanie utleniania glikolu etylenowego do aldehydu glikolowego, który zachodzi przy udziale dehydrogenazy alkoholowej (59).
W tym celu aktywność dehydrogenazy alkoholowej jest zmniejszana przez bezpośrednią inaktywację lub [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
