Zatrucie glikolem etylenowym u psów i kotów – diagnostyka, objawy i leczenie
Diagnostyka
Diagnostyka zatruć glikolem etylenowym jest zwykle trudna, ponieważ objawy kliniczne są niespecyficzne i mogą przypominać zapalenie żołądka i jelit, zapalenie trzustki, cukrzycę, kwasicę ketonową, zapalenie lub niewydolność nerek. Jeśli właściciel nie zauważył spożycia glikolu etylenowego przez zwierzę, diagnoza zwykle opiera się na przeprowadzeniu dokładnego wywiadu klinicznego z właścicielem zwierzęcia, badania klinicznego pacjenta oraz szczegółowych badań laboratoryjnych (42).
Odchylenia w badaniu biochemicznym związane z wczesnym zatruciem
Obecność metabolitów powstałych na drodze przemiany glikolu etylenowego skutkuje powstaniem kwasicy metabolicznej, zmniejszeniem stężenia wodorowęglanu w osoczu i zwiększeniem luki anionowej (1).
Zmniejszone stężenie wodorowęglanu w osoczu można zaobserwować już w godzinę po spożyciu glikolu etylenowego. Fizjologicznie, luka anionowa dla psów i kotów wynosi odpowiednio od 8 do 25 mEq/L i od 10 do 27 mEq/L, natomiast u zwierząt zatrutych glikolem etylenowym między 40 a 50 mEq/L (16). Luka anionowa wzrasta 3 godziny po spożyciu, osiąga maksimum po 6 godzinach i pozostaje zwiększona przez około 48 godzin (25).
Odchylenia w badaniu biochemicznym związane z późnym zatruciem
Uszkodzenie nerek i zmniejszona filtracja kłębuszkowa powodują wzrost stężenia kreatyniny w surowicy i azotu mocznikowego (mocznika) we krwi. U psów wzrost tych parametrów można obserwować od 24 do 48 godzin, a u kotów do 12 godzin po spożyciu glikolu etylenowego. Hiperkaliemia rozwija się [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
