Zatrucie glikolem etylenowym u psów i kotów – diagnostyka, objawy i leczenie
Toksykokinetyka
Glikol etylenowy (podobnie jak etanol) wchłania się bardzo szybko z przewodu pokarmowego (już w jamie ustnej), a maksymalne stężenie we krwi osiąga po 1-4 godzinach od spożycia (4). Równie szybko ulega dystrybucji w przestrzeniach wodnych organizmu oraz biotransformacji (69). Okres półtrwania glikolu etylenowego wynosi średnio 2,5 godziny, a po 18-24 godzinach praktycznie nie stwierdza się jego obecności we krwi krążącej, tkankach i moczu. Metabolity glikolu mają dłuższy okres półtrwania (67), a obecność szczawianów w moczu stwierdza się jeszcze po kilku tygodniach od spożycia glikolu etylenowego (63).
Biotransformacja glikolu etylenowego zachodzi przede wszystkim w wątrobie i nerkach przy udziale tych samych układów enzymatycznych, które występują w metabolizmie etanolu. Reakcje utleniania pozamikrosomalnego przy udziale dehydrogenaz są podstawową drogą przemiany glikolu.
W pierwszym etapie metabolizmu glikolu etylenowego dehydrogenaza alkoholowa (ADH) przekształca glikol etylenowy w aldehyd glikolowy, który doprowadza do zaburzeń funkcji OUN w wyniku hamowania metabolizmu glukozy, serotoniny i zmian stężenia amin (69). Kolejno, aldehyd glikolowy, przy udziale dehydrogenazy aldehydowej (ALDH), metabolizowany jest do kwasu glikolowego, który jest główną przyczyną kwasicy metabolicznej. Warto zaznaczyć, że funkcjonowanie układu ADH/ALDH w procesach biotransformacyjnych glikolu etylenowego w wątrobie jest uzależnione od udziału koenzymów takich jak: dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy w utlenionej i zredukowanej jego formie (NAD+ i NADH) (7, 31). W dalszej kolejności kwas glikolowy jest metabolizowany do kwasu glioksalowego pod wpływem oksydazy kwasu glikolowego (OKG) lub dehydrogenazy mleczanowej (LDH). Kwas glioksalowy [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
