Zastosowanie leków przeciwarytmicznych klasy IV wg Vaughana Williamsa u psów i kotów
Ostatnią z grup leków przeciwarytmicznych objętych klasyfikacją Vaughana Williamsa są antagoniści kanałów wapniowych (blokery kanałów wapniowych, ang. calcium channel blocker, CCB). Ich wspólną cechą jest zmniejszenie dokomórkowego napływu jonów Ca2+ poprzez blokadę błonowych kanałów wapniowych typu L, czego efektem jest spadek stężenia Ca2+ wewnątrz komórki.
Z klinicznego punktu widzenia istotny jest podział antagonistów kanałów wapniowych na pochodne dihydropirydynowe oraz niedihydropirydynowe. Te pierwsze, do których należy m.in. amlodypina, mają głównie działanie rozkurczające mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, nie wykazują z kolei istotnego działania przeciwarytmicznego.
Głównym wskazaniem do ich użycia jest leczenie nadciśnienia tętniczego. Substancje niezawierające grupy dihydropirydynowej, tj. werapamil i diltiazem, są właściwymi lekami przeciwarytmicznymi, sklasyfikowanymi w IV grupie wg Vaughana Williamsa.
Leki te wykazują ujemne działanie:
- chronotropowe (zwolnienie częstości akcji serca),
- dromotropowe (zwolnienie przewodzenia, głównie w obrębie węzła przedsionkowo-komorowego)
- oraz inotropowe (zmniejszenie kurczliwości).
Jak również dodatnie działanie: lusitropowe (poprawa rozkurczu lewej komory poprzez przywracanie homeostazy wapnia w retikulum sarkoplazmatycznym kardiomiocytu), a także działanie hamujące agregację płytek (1).
Dodatkowo rozszerzają one naczynia wieńcowe oraz – w mniejszym stopniu – obwodowe naczynia krwionośne, powodując obniżenie obwodowego oporu naczyniowego oraz obciążenia następczego (afterload). Diltiazem wykazuje mniejsze działanie inotropowo ujemne niż werapamil, co czyni dilitiazem lekiem częściej stosowanym.
Diltiazem zarejestrowany jest [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii