Leki immunomodulujące stosowane w medycynie weterynaryjnej psów i kotów

Czynniki wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze powodujące spadek odporności

Obniżenie odporności przeciwwirusowej u psów towarzyszy najczęściej chorobom zakaźnym, takim jak: nosówka, parwowiroza (parvovirosis), parainfluenza (CPI), zakażenie adenowirusem typu 2 (CAV-2), zakażenie herpeswirusem (CHV).

U kotów obniżenie odporności przeciwzakaźnej z kolei towarzyszy takim jednostkom chorobowym, jak: białaczka (FeLV), zakażenie wirusem niedoboru immunologicznego (FIV), wirusowe zakażenia górnych dróg oddechowych – katar kotów, panleukopenia, zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP).

Czynniki bakteryjne, pasożytnicze i grzybicze prowadzące do spadku odporności u psów i kotów:

bakterie: Staphyloccocus intermedius, Staphyloccocus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Proteus sps., Chlamydia sps.;

pasożyty zewnętrzne: Sarcoptes sps., Cheyletiella sps.;

grzyby: Trichophyton sps., Microsporum sps., Malassezia pachydermatis, Aspergillus sps., Candida sps., Histoplasma sps., Blastomyces sps., Cryptococcus sps., Sporothrix sps.

W terapii tego typu zakażeń mogą być stosowane preparaty pochodzenia roślinnego lub syntetyczne o działaniu modyfikującym odporność naturalną. Skuteczność i efekt działania immunomodulatorów zależy od dawki, czasu podawania, drogi podania, gatunku docelowego oraz statusu immunologicznego i stanu zdrowia zwierzęcia poddawanego leczeniu. Najczęściej podawane są w celu wspomagania leczenia chemioterapeutykami.

Tab. 1. Przykładowe dawki i schematy podawania leków immunomodulujących najczęściej stosowanych u psów i kotów (26, 31, 32)

Preparaty syntetyczne

Lewamizol

Często stosowanym lekiem jest lewamizol (prep. Lewamizol Biowet Drwalew) – syntetyczny związek tiazolowy, wykorzystywany głównie w zwalczaniu pasożytów wewnętrznych u małych przeżuwaczy, świń, drobiu i bydła. W małych dawkach silnie pobudza układ immunologiczny, nieswoiście stymuluje odporność komórkową u różnych gatunków zwierząt; pobudza różnicowanie limfocytów T i nasila...