Leki immunomodulujące stosowane w medycynie weterynaryjnej psów i kotów

Czynniki wirusowe, bakteryjne i pasożytnicze powodujące spadek odporności

Obniżenie odporności przeciwwirusowej u psów towarzyszy najczęściej chorobom zakaźnym, takim jak: nosówka, parwowiroza (parvovirosis), parainfluenza (CPI), zakażenie adenowirusem typu 2 (CAV-2), zakażenie herpeswirusem (CHV).

U kotów obniżenie odporności przeciwzakaźnej z kolei towarzyszy takim jednostkom chorobowym, jak: białaczka (FeLV), zakażenie wirusem niedoboru immunologicznego (FIV), wirusowe zakażenia górnych dróg oddechowych – katar kotów, panleukopenia, zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP).

Czynniki bakteryjne, pasożytnicze i grzybicze prowadzące do spadku odporności u psów i kotów:

• bakterie: Staphyloccocus intermedius, Staphyloccocus aureus, Pseudomonas aeruginosa, Proteus sps., Chlamydia sps.;
• pasożyty zewnętrzne: Sarcoptes sps., Cheyletiella sps.;
• grzyby: Trichophyton sps., Microsporum sps., Malassezia pachydermatis, Aspergillus sps., Candida sps., Histoplasma sps., Blastomyces sps., Cryptococcus sps., Sporothrix sps.

W terapii tego typu zakażeń mogą być stosowane preparaty pochodzenia roślinnego lub syntetyczne o działaniu modyfikującym odporność naturalną. Skuteczność i efekt działania immunomodulatorów zależy od dawki, czasu podawania, drogi podania, gatunku docelowego oraz statusu immunologicznego i stanu zdrowia zwierzęcia poddawanego leczeniu. Najczęściej podawane są w celu wspomagania leczenia chemioterapeutykami.

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas